...Keşke bu yazık eve hiç gelmeseydim diye aklından geçiriyordu bazen. Valizlerini toplayıp İstanbul'a dönmeyi tasarlıyor, gitmeden önce yapılacak işleri zihninde sıralıyor, harekete geçmesi gereken anda miskinliğe kapılıp her şeye boş veriyordu.
Ne ummuştu ki buraya gelirken? Çocukluğunun şenlikli akşamlarından birini tekrar yaşamayı mı? Yok canım. O halde? Puslu kafasında hiçbir sebep bulamıyordu. Deliksiz bir uyku çekse, iyice bir dinlense aklı başına gelecek, neler neler düşüncekti ama ne mümkün. Anca tilki uykusuna dalıyor, gecede dört-beş kez uyanıyordu...