Ya Tahammül Ya Sefer

Herkese Merhaba.
Mustafa Kutlu. Yeni tanıdığım ve iyiki de tanıdığım bir yazar.
Ya Tahammül Ya Sefer kitabına gelecek olursak; bu kitabı gerçekten çok beğendim. Yazarın o kadar hoş ve sade bir anlatımı var ki insan kitabın atmosferine çok çabuk kapılıyor. Satırları okudukça kendimden bir şeyler bulduğumu hissettim bu kitapta.
Herkesin bir ideali, amacı, davası vardır(en azından olmalıdır) şu kısacık hayatta. İşte bu kitapta da davası ( "Bizim hareketimiz, mesuliyet hareketidir: Davamız hayata uymak değil, hayatımızı Hakk'a uydurmaktır.") olan insanların hikayesi anlatıyor. Hayatta karşılaşılan durumlar ve seçenekler bazı insanları, - davadan, idealden vazgeçmek pahasına da olsa da - çok farklı yönlere savurabiliyor. Ve malesef hayatta herkes kendi davasının peşinden gitmiyor. Kitapta bu konu o kadar güzel bir üslup ve kurgu ile anlatılıyor ki insanın bu eseri beğenmemesi gerçekten çok zor.
"Mazi daima mevcuttur. Kendimiz olarak yaşayabilmek için, onunla her an hesaplaşmaya ve anlaşmaya mecburuz."
Evet davasından vazgeçenler yeni hayatlarına bir şekilde devam ediyor ama maziden asla kaçamıyor çünkü her an pişmanlıkları ile yüzleşiyor.
"Ah bu rüzgâr, bu üşüten yalnızlık."
"Milli hayat mazinin derinliklerinden gelerek istikbale doğru akan bir nehir gibidir."
"Kısa süren hafif bir yer sarsıntısı gibi gelip geçti ölüm."
Buna benzer kitapta harika bir çok cümle gördüm ve elimden geldiğince paylaştım.
Ve bir ölüm - o son yolculuk - davasında olanları da davasından vazgeçenleri de belki de son kez buluşturdu.
Not:Okuduğum bu kitabı halk kütüphaneden ödünç almıştım ve 1983 basımı(belki de çoğunuzdan yaşça büyük) sarı sayfalı ve bazı satırları çizilmiş tarih kokan bir kitaptı. Okurken inanılmaz keyif aldım, çünkü ben eski kitapları çok seviyorum. Bu kitap kesinlikle benim de kütüphanemde olacak bir kitap. Ayrıca şunu da belirtmek isterim:Bu kitabı okuyup okumadığımı sorarak bu kitabı keşfetmemi sağlayan arkadaşa da burdan çok teşekkür ediyorum :)
Keyifli okumalar herkese :)

Yaşarken kıymeti bilinmeyip ölümünden sonra boşluğu dolmayan dava adamı Murat... Yıllar yılı ömrünü davasına adayan, maddi imkansızlıklarla rağmen davasını satmayan Murat... Murat'ın bu çileli dünyaya tahammülü dolup öbür dünyaya sefere çıkmasıyla kendilerini sorgulayan makama, mevkiye dalıp onu yüzüstü bırakmış eski dava arkadaşları Bakan Yunus Bey, Profesör Asım Bey... Ertelenen, taviz verilen şeyler, anılar, gençlik idealleri, dava... İnandığı değerlerin yozlaşmasına tahammül edemeyip sefere çıkan İlhan...
Gençliğinde sahip olunan yüce ideallerin para, mal, mülk, makam ve mevki karşısında nasıl evrildiği, kırmızı çizgilerin nasıl pembeleştiğini olay örgüsü içinde irdeleyen bir kitap. Davaların nasıl öksüz kaldığını,makam ve mevki sahiplerinin sırtlarında zamanla davaların nasıl yüke dönüştüğünü gözler önüne seriyor. Dünyaya geliş ve yaşayış amacımızı, şahsi ve toplumsal emellerimizi sorgulatıyor. "İnandığı gibi yaşamayanlar, yaşadığı gibi inanmaya başlar." sözünün açıklaması mahiyetinde bir kitap.
İnsan inançlarının eskidiğini, yabancılaştığını tecrübe ettiğinde ya susup tahammül etmeli, ya da sefere çıkmalı. Genelimiz bu durum karşısında sanırım tahammül ediyoruz. Seferi seçsek dahi sabahı bekliyoruz, sonra öğleni, sonra akşamı... Ruhumuz gevşek... Verdiğimiz tavizlere kolay uyum sağlıyoruz.
İyi okumalar...

Herkesin bu hayatta bir davası var. Onların ' Hayata uymak değil, hayatımızı Hakk'a uydurmaktır.' dedikleri davada kimse sözünde durmadı. Her biri kendisine bir yol seçti. Kimi bakan oldu, kimi profesör... Evet istedikleri rahat hayata kavuştular ama peki ya vicdanları! Hakk'ı unuttukları bu yolda fani hevesler uğruna hiçe saydıkları davalarını ara sıra da olsa hatırlatan, onları bırakmayan vicdanları...
Mustafa Kutlu en sevdiğim yazarlardan biri. Bu kitabında da kendimi bulduğum çok satırlar oldu. Haydi buyrun o zaman tavsiye edilir:)

Hayret ! Bir yazar nasıl oluyor da bir sürü fikri, hayatın her anlamından bir sürü konuyu bu kadar ince kitaplara sığdırabiliyor? Mustafa Kutluyu her okuyuşumda bir kere daha hayran oluyorum. Yazdığı hikayelerde buram buram geçmişim, çocukluğum, yaz tatillerinde gidip dönmek istemediğim köyüm, mis gibi bahar çiçeklerinin kokusu ve şimdi kuruyan ama o zamanlar gürül gürül akan derenin sesi geliyor kulaklarıma. Kitap ; gençlik yıllarında , davasına ömrünü adamış, bu yüzden evlenmeyi bile düşünmemiş Murat abileri ile tanışan Anadolu gençlerinin, davalarını yaşatmak için verdikleri sözlere sadık kalamayışlarını, katıldıkları kokteyl partilerini, siyasete girip kıvraklaştıklarını ama ne yazıkki içlerinde durmadan konuşan vicdanlarının sesinden bir türlü kurtulamayışlarnı, garip İlhanın gençliğinde dava adamı ama şimdilerde dünya adamı olan babasının gençlik kütüphanesini keşfetmesi ile kendi içine doğru çıktığı seferi ve bu gidişata tahammül edemeyişini anlatıyor. Böyle kitapları okudukça benim de bu hayata tahammülüm azalıyor, içimde bir sefer isteği, hayali...

Kendilerini memleketi kurtarmaya adamış idealist pırıl pırıl gençler ,kopan tesbih taneleri gibi her bir yana dağıldılar. Bazısı unuttu Yüce davasını ,kayboldu karanlıklar içinde. Unutmayanlar da ;babalarının yaşadığı eski dostlukları , idealizmi ,heyecanı ,coşkuyu budamadılar...

İnsanın kendini bir davaya bir fikre adaması ne güzel şeydir.Peki ya kendini adayamayanlar? Mustafa Kutlu her karakterin gözünden farklı bir hikaye anlatmış, bütüne daimide aynı, nesilden nesile farklı bir açıyla bakmış.
Koca bir ömrü kendinizi iyi ve doğruya dair bir hedefe,fikre, müellifin tabiriyle "dava" ya adamadan geçirdiğinizi hayal edin. Bu kekremsi his vicdanınıza ne kadar batıyor değil mi?
Ya Tahammül Ya Sefer'de ihtiyarlardan gençlere zaman eğri bir çizgide akıyor. Babasının "dava"dan kaçarak kendi yolunu çizişini, oğlu ters istikamette gerçekleştirebilecek mi? Bu soru kitabın finalinde hoş bir umut olarak kalıyor.
Eski bir medrese bahçesinde "dava"yı yeşertmeye çalışanlardan gençlerin çırılçıplak denize girdiği bir atmosfere hüzün dolu bir hikaye bu. Anadolu insanının geleneklerinden kopup kapital-burjivazi ve onun getirdikleriyle ortaya çıkan dejenerasyonu...
En nihayetinde insana "yıllar sonra geriye dönüp baktığımda ben ne düşüneceğim?" dedirtiyor.

Dava: Ülkü. Ardından koşulan, uğruna çalışılan, ulaşılmak istenen yüce erek.

Murat, Kerim, Asım, İlhan, Veysel, Yunus...
Hayatının en azından bir döneminde dava ile tanışmış bu adamların kimisinin hayatında rüzgar olmuş dava. Esmiş bir, sonra kesilmiş. Kimisinin hayatında su gibiymiş: duru, temiz, berrak, vazgeçilmez... Kimisi uzun sürmüş gecelerinin aydinlatıcısı saymış, güneşi saymış içini ısıtan. Bir de nefesi olmuş dava kimisinin. Her şeyden öte tutulan...

Mustafa Kutlu'nun bir aile büyüğünüzden dinlediğiniz hikaye gibi samimiyet ve sicaklikla sarıveren bu öyküsü, değerleri ile arzuları arasında tercihte bulunan insanlara şahit tutuyor bizi. Sınanmadan önce aynı yolda yürüyen gençleri yıllar sonra bir araya getiren sebep, onca zaman üstü örtülen iç sesleri gün yüzüne çıkarıyor ve kitabı bitirirken kahramanlarımızın sorgulaması bizim içimizde devam ediyor.
Bitirdikten sonra gözlerinizi kısıp uzun uzun bakacağınız duvar hazırsa vakit kaybetmeyin.
İyi okumalar

Tahammülde içimizde, seferde.. Tarafımızı seçmek bize kalmış. Ve bu seçim öyküsü bu kitapta çok güzel verilmiş. Her kitabında Mustafa Kutlu iyi ki var diyorum

Dava inancıyla bir araya gelen gençlik..
Ve bir zaman sonra
Makam mevki para için davasından vazgeçmiş hayatlar..

Şuur kaybolunca nelerin olacağını gösteren güzel bir kitap olmuş.

Okuyunuz, anlayiniz.