Home
Search
Explore
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.32
Yabancı
Albert CamusNewest Yabancı Reviews
You can find Newest Yabancı quotes, newest Yabancı book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
8.1Out of 10
Kitabı iki kez okudum. İlk okuduğumda çok yüzeysel okudum çünkü vaktim yoktu. Okumak içim okudum ama ikinci kez okuduğumda anlamak için okudum. Kitabın ismi ve içeriği o kadar ince kurgulanmış ki.. İlk başta niye bu isim diye düşünmüştüm ama ana karakterimizin insanlara hatta zamanla kendisine olan yabancılaşmasını daha iyi anlatan bi kitap ismi olamazdı. İlk okuduğumda adam ne kadar duygusuz ne kadar umursamaz diye düşündüm. Gerçektende öyleydi annesi ölmüş ama en ufak bi tepki vermiyor oysa düşününce o kişinin hayattan bi beklentisi bi umudu yok ki. Annesi bedenen ölmüştü sadece ruhen zaten adamda ölüydü. Okurken en üzüldüğüm kişi Maria oldu. Karşılıksız aşkı, kadına sahip çıkamayan korkak ne istediğini bilmeyen üstelik ruhsuz bi adama aşık. Kitap boyu adama hiçbir şey fark etmedi. Beni seviyor musun sorusu benimle evlenmek istiyor musun sorusu hep havada kaldı. Adam için hiçbir şeyin önemi yoktu. Birinin ölmesi ya da kendi ölümü umrunda değildi. Adam bence en başından beri tükenmişlik sendromu yaşıyordu. Kendisi bile bunun farkında değildi. Tanrıya hem inanıyor hem inanmıyordu. Israrla reddetse bile bi inancı vardı bence. Annesini hiç sahiplenemeyişine çok üzüldüm. Ülkemizde doğuda yaşayan insanlar gibi iyelik eki kullanmadan annesi hakkında konuşuyordu. Annesi içinde bir yabancıydı. Kitabın sonunda ölüp ölmediği yazmıyordu ama bence bu onun için fark etmezdi. Ölmüş olmak ya da yaşıyor olmak onu üzmezdi.
Anlamın kendisi anlamsız!
"Saçma" felsefesinin üzerinde durmak gerekiyor zannımca. Zira hep bir anlam arayışının içindeyken dahi bir varsayım olarak var olduğu ve bunu bulmamız gerektiği inancıyla hayatı yorumluyoruz. Aksi halde hayatın anlamının olmadığına karşı da bir inanç geliştirmek ve tam bir pesimist gibi hayattan kaçmak yahut tam bir nihilist gibi bir anlam yaratmak da mümkündür gayet.
Aslında başkaca da bir felsefe var ve anlam kelimesini aramanın anlamsız olduğunu haykırıyor bu söylem. Öyle ki tanrının varlığını veya yokluğunu aramak da manasız ve aynı şekilde tepki vermek yahut vermemek de anlamsız. Anlam yaratmak zaten anlamsızken bir de yarattığın anlamın şekillendirilmesi için harcanan çabanın da aynı ölçüde anlamsız olduğu bir kuram yaratmış Albert Camus.
Topluma yabancı bu kahramanın toplumu reddetmediği aynı şekilde onaylamadığı da bir gerçek. Anneye sevgi beslemek de anlamsız çünkü veya evlenmek veya evlenmemek, evlenecek olunsa kiminle olduğunun da pek mi manasının olmadığı bir gerçeklik içinde yaşıyor bu karakter. Bir insan öldürmenin de kayıtsızlık halini sonlandırmayacağını düşünen bir karakter.
Bazen yaşamak gerekiyor; nedenini, nasılını düşünmeden yaşamak! Çünkü bilgece yaşamak da mümkün ve makul aksi de...
İyi ya da kötü sonun olmadığı gibi umut etmek ya da etmemek de olağan bir bakış açısı.
Severek okudum.
Kitabı henüz bitirdim. Başlarda sıkıcı bulmakla birlikte devamında beni çok etkileyen noktalar da oldu. Hatta belki yazar daha uzun da tutabilirdi. Yazarın az sözle de o duyguyu hissettirebilmesi elbet ayrı bir maharet. Ben sadece beğendiğim yerlerin duygusunu daha fazla süre hissedebilmek için uzun olmasını isterdim. (Buradan itibaren kitap
Eser bende her şeyin olağan olduğunu, hayatın akışının sıradanlığını, ya da bizim bir süreden sonra her şeyi sıradanlaştırdığımızı, bir şeyleri yapıp yapmamanın hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini akışın illa ki önümüze bir şeyler çıkaracağını hissettirdi. A şahsı ile B şahsı arasında kimle evlendiğinin bir önemi yok bu sadece bir akış. Bir şeyler olur olmaz sadece uy ve sürüklen hayatta. Beyefendi de bu şekilde annesinin ölümünden hapse düşmesine ve ölümüne kadar bu akışa kendini bırakmakta.
Bir oturuşta okudum. Okumadan önce kim kime yabancı diye merak ediyordum. Kitapta Mersault'un sadece topluma değil kendisine de yabancı olduğunu görüyorsunuz. İbret aldım, bir uyarı niteliğinde. Dünyadan ve toplumdan çok el etek çekmemek gerekiyor. Hiçbir doğrusu olmayan, hiçbir tarafı olmayan, kimin gözünde nasıl göründüğü hakkında tasasız ve kendisini bile savunmayan aciz bir adamın hikayesi. Mersault'un insan olmaya en çok yaklaştığı an belki de trajik hatasını yaptığı, bir canı sebepsiz bir arzu sonucu aldığı an.
110 syf.
7/10 puan verdi
Çarpıcı ve de ikonik bir girişe sahip kitabımız. Henüz okumayan birçok okur dahi bu satırlara aşinadır. Buna ben de dahildim. Ve bir ölümün ardından okununca daha bir etkileyici olduğunu söyleyebilirim bu satırların. Anne'nin ölümü ve defnedilmesi arasında geçen o anlar, ölmeden evvelki günlerine dair detaylar, bakımevinde geçen ömrün son
Mış Gibi Yap(ama)ma Sorunsalı
"Ona göre insanların adaleti hiçbir şeydi, Tanrınınkiyse her şey. Beni mahkûm edenin insanların adaleti olduğunu hatırlattım. O da bana yine de bunun günahımı temizlemediğini söyledi. Günahın ne anlama geldiğini bilmediğimi söyledim. Bana yalnızca suçlu olduğum söylenmişti; suçluydum, bedelini ödüyordum, daha fazlasını isteyemezlerdi."
Dünyaya ve kendine tamamen yabancılaşmış bir adamın hikayesini okuyoruz.
Meursault, yaşamın anlamını kaybetmiş belki de o anlamı hiç bulamamış bir karakter. Mış gibi yapanların dünyasında sırf kendisi olduğu için tuhaf bulunan, nefret edilen biri. Aslında hiçbir şey değişmemiş hâlâ mış gibi yapmayanları dışlayan, aşağılayan bir dünyada yaşıyoruz. Kitap kısa ve akıcı. Ancak son bölümde Meursault idama gitmeyi beklerken hissettiği korku, yaşamak için çıkar yol bulma çabaları ve sonunda kabullenişini okumak uzun sürdü. Topu topu 10 sayfa ne var bunda diyebilirsiniz. O 10 sayfa aslında tüm kitap değerindeydi.
Farklı bir karakterin penceresinden dünyaya baktırıyor yazar. Belki içinde bulunduğu hayata yabancılaşmış bir karakter olduğundan belki de farklı bir düşünce yapısına sahip olduğu için onu diğerlerinden ayıran bir kavram olarak 'yabancı' demiş olabilir kitaba. Ya da bambaşka bir anlamı vardır, dediğim gibi yazar günlük hayatta sıklıkla karşılaştığımız insan modellerinden farklı bir karakteri konu alıyor. Bu karakter yaşam ve ölüm kavramlarını birbirlerinden çok da ayrı tutmuyor, ne de olsa herkes bir gün ölecek bugün olsa ne olmuş yarın olsa ne olmuş şeklinde üstünde bir umursamazlık var. Kendisini ölüme yakın hissettiği bir zamanda şimdi bu histen kurtulup 10 yıl, 20 yıl ya da her neyse yıl sonra yine bu hissi yaşamaktansa bugün ölsem ne fark eder ki diye düşünüyor. Kendisi için de öyle etrafındaki insanlar, yaptığı iş için de öyle. Adeta bir yabancı bu hayata ve bundan başka bir hayata da inanmıyor şöyle bir bakınca. Farklı bir kitaptı, sevdim.
İnsan oğlu anlamadığı insanları yargılarken o kadar acımasızdır ki...
Birinin bizim gibi görmemesi, bakmaması neden korkutur bizi anlamıyorum.
Ben herkes gibi bakmak, görmek, inanmak, anlamak, yorumlamak zorunda değilim ki.
Nasıl sevdiğim, nelerden hoşlandığım, neye nasıl tepki vereceğimden kime ne...
Öyle derinden bir hikâye ki bu bana göre, kendi yalnızlığımızın sebebini ve temelini dahi görebiliyoruz. Beni çok derinlerden etkiledin Camus....
Toplumun sabitleşmiş değer yargılarından uzak bir yaşam sürüp, beklentilerin aksine , kendi doğrularınızla bir yaşam sürdürmeyi tercih ettiğinizde , toplumun sizi nasıl acımasızca yargıladığını, bizdensin deyip en ufak bir farklılık ortaya koyduğunuzda sizden bir anda vazgeçip sizi ötekileştiren bir yapıya dönüştüğünü ve hep içinde olduğunuz toplumun aslında size ne kadar yabancı olduğunu anlatan, akıcı olduğu kadar bir o kadar da dokunaklı bir hikaye.