“Sana sadece ben zarar verebilirim.” Dediğimde her seferinde bana inandı ama devamındaki o sessiz, Onu da ben yapmam. Cümlesini duyamadı. Onu ateşe atsam ben yanacaktım. Bir gün onu ateşe atsam ilk ben yok olacaktım.”
“Bana bir neden ver,” dedi babam başka bir yöne bakarak. “Gitmesine izin vermem için bir neden.”
Ateş yakardı.
Ve bir ateşin içindeydim. Kaçmanın bir yolu yoktu, durduramayacaktım, bitmeyecekti. Ben de ateşi kabullendim. Yanıyordum ama yanmaktan başka çarem yoktu, biliyordum. Çırpınmadım. Çığlık atmadım. Ağlamadım.
Sadece yandım. “Onu seviyorum.”
Babamın gözleri yavaş yavaş sessizliğe bürünürken Ediz Çağıran’ın varlığını burada olmamasına rağmen hissettim. Sanki babamın hemen arkasında duruyor, gözlerini üzerimden ayırmıyordu ve bu cümle bana verdiği kadar ona da acı veriyordu.”
Yabancı tüm wattpad kitapların atası diyebileceğim bir kitap sonunda seriyi tamamlanmış olarak buluyoruz…. Elyel yazım süreci uzun oldu ilk iki kitaba göre baktığımız zaman karakterlerin çok değiştiğini görüyorum özellikle Doğa’nın kendine olan güveni ve duruşu çok değişmişti Ediz Çağıran karakteri ilk iki kitaba göre gerçekten bana çok farklı geldi eski Ediz tadı vardı fakat biraz daha eski detayların olmasını isterdim onun haricinde kesinlikle beklediğime değdiğini düşünüyorum bu serinin sonunu için çok fazla teoriler vardı fakat böyle son o teoriler arasında yoktu yazar açık kapı bırakmış gibi hissettim birazda içim buruk çünkü yılların kitabıydı Yabancı yayınlandı dönem gerçekten çok özel dönemlerdi tüm bunların tamamlanması içimde hafif tatlı burukluk bıraktı…