Sorgulanmazlıklarımız, kanıksanmış kaderlerimiz, mağduriyetlerimizin muhtaçlıklara doğru kapı araladığı bir hayata doğru yol alan sınıflar, halklar… Hep bir dilimin mutluluğu için çalışan bireylerin yorgunlukları… Söyleyin şimdi Memik Ağalar, gerçekten sığındığımız şey onların hassasiyeti mi yoksa onların cahilliği, çaresizliği, sessizliği mi? Gerçekten önemsediğimiz bu insanlar mı yoksa onların sorgusuz, sualsizliğiyle kazanılan dokunulmazlıklar mı?
