Öncelikle herkese merhaba, heyecanlandım. Daha önce buraya inceleme koymaya çekindim açıkcası çünkü içimde garip bir korku vardı. Neyse cesaret ettim, burdayım.
Açıkcası kitabı oldukça sevdim. Edgar'ın masumluğu çok hoşuma gitti. Ama bir şeyi bilmemenin verdiği o rahatsızlığı dibine kadar hissettim. Edgar'ın Baron 'a olan güveninin bu kadar çabuk gerçekleşip hemen sonra ermesi beni şaşırttı. Annesine olan güveni de bir hayli hızlı yıkıldı. Bir o kadar çabuk bir şekilde tamir oldu. Kitabın sonu hayalimde daha acımasız bitiyordu. Ama kitap çocuk masumiyeti, kavrayışıyla yazılmış. Herkesin keyifle bir nefeste okuyabileceği bir kitap.
Sürükleyici bir Zweig hikayesi daha.. 12 yaşında ki bir çocuğun gözünden, büyüklerin hiçte profesyonel olmayan, oldukça insani halleri, duygularını gizlemeyişindeki acemilik, anneliğin vermiş olduğu sorumlulukla kadınlık kimliği arasındaki medcezir..
Kurgusu çok kaliteli bir kitap. Akıcılığında da bir sorun yok gayet akıcı. Fakat sonu daha etkileyici bağlanabilirdi. Yine de sıkılmadan okunabilen bir kitap.
Merak unsurunu capcanlı tutan bir #StefanZweig romanı daha...
Kitaplarda karşılaşılan sık betimlemeler başta ilgi çekici görünse de bir süre sonra okuyucuda merak unsurunu kaybettiriyor: okuyucu boğuluyor. Betimleme olmaksızın sürekli olay örgüleriyle işlenmiş bir metin de basitlik hissi yaratıyor. İşte, Zweig bu ikisini ustaca bir ahenkle kullanıyor.
Tek seferde, sıkılmadan okunacak bir roman #YakıcıSır. Zweig'le iyice geç olmadan tanışmanızı öneririm. Ben yeni bir romanına; "Gömülü Şamdan"a başladım bile.
Stefan Zweig bu yazmış olduğu Yakıcı Sır adlı eserinde 12 yaşındaki bir çocuğun dış dünyayı betimleyebilme çabasını yine Zweig in hassas olduğu ki neden bilemediğim tema üzerinden sorgulamasını konu alıyor.
