Stefan'ın hikayelerinde ortak bir konu var bence: Korku. Bu duyguyu her hikayesinde az da olsa veriyor. Okuyucuya hissettiriyor. Kendisinin de sık yaşadığı bir duygu olmalı ki intihar etmesine neden olan şeylerden biridir belki. Böyle büyük bir yazarı intihardan kaybetmek gerçekten üzücü. Kitabın yorumuna gelirsek ;
Canım Edgar... Küçücük kalbine o kadar büyük hesaplaşmaları, düşünceleri nasıl sığdırmak zorunda kaldın. Edgar için bu cebelleşme hasta olduğu için biraz moral olması, kendisini toparlaması için annesinin Edgar'ı tatile götürmesiyle başlıyor. Orada tamamen olayın eğlencesinde olan Baron ile tanışıyor. Baronun niyeti Edgar'ın annesiyle bir kaçamak yapmak. Bunun için sahte sevgi ve ilgi gösterisiyle Edgar ile yakınlık kuruyor, sevgiye aç olan Edgar yeni tanıştığı bu arkadaşını çok seviyor ve hep onunla yakın olmak istiyor ama amacına ulaşmış olan Baron, Edgar'ı görmezden geliyor. Bunun üzerine Edgar varlığıyla ve yaptığı küçük düşmanca hareketlerle annesi ile Baron'un kaçamaklarına engel oluyor. En son annesi ile yaşadığı kavgadan sonra otelden kaçıyor, trenle tek başına yolculuk yapıp büyükannesinin yanına gidiyor, önce eve girmeye çekiniyor ama sonradan gittiğinde herkesin kendini aradığını, büyük bir sevgi seliyle karşılaştığında anlıyor. Babasının otelden neden kaçtığını sorması üzerine de gerçekleri babasına söylemeyerek, annesiyle büyük bir sır ortaklığı yapmış olmanın böylelikle ilk defa bir yetişkin gibi hissetmenin mutluluğuyla uykuya dalıyor.
