“Sessizce oturuyorsun, nefesini sayıyorsun, aklının ürettiği hikayeleri izliyorsun, bırakıyorsun geçip gitsinler ve belki biraz hikayeler dokumaya yatkınlığını ve onları yapanın sen olduğunu fark ediyorsun. Bedenin mutlak olan acılarına bile farklı açılardan bakabilir, ama örneğin açlık veya yaralanma bir kenara atılamaz. Duygusal acılarımızın çoğu daha uysaldır ve bakış açısına daha duyarlıdır.”