Vampir Akademisi serisini zamanında okumuş, çok sevmiştim. Onunla bağlantılı olan bu seriyi okumuş olmaktan mutluyum. Ne zamandır fantastik seride okumuyorken gayet iyi geldi. Bu seride alt yapı olarak vampirler söz konusunu olsa da, sadece bir nedendiler; Simyacılar ve büyücüler kısmı asıl konuydu. Evet, seri çoğu zaman tahmin edilebilirdi ama olay akışı güzeldi.
Bu kitapta kaybolan Jill'i ararken Sydney ve Adrian ile arkadaşlarının birlikte verdikleri mücadeleleri; sıkı dostluğu ve güçlenmiş aşkları okuyoruz. Büyücüler, savaşçılar, simyacılar ve diğerleri derken, karışık olaylar silsilesi sonrasında alınan çokca risk ile gelinen son noktaya ulaşıyoruz. Peki, bu noktada kimler kazandı?
Bazı insanların, hırslarının gözlerini nasıl kör ettiğini, doğruları sadece kendilerinin bildiklerini sanıp bu uğurda canavarlaşırken her an insanlıklarını kaybettiklerini ve sonunda kendilerinin zemin hazırladığı bataklığa, nasıl hızlıca sürüklendiklerini okumuş olduk. Adrian'a ruh konusunda kızdığım bir iki yer oldu. Bu ruh konusunda, daha doğrusu özel güçler konusunda Sydney ile fazlasıyla döngü içindeydiler; her ikiside birbiri için aynı şeyi isterken, her ikisini de konu kendilerine gelince göz ardı ederek birbirlerinin canını sıkıyorlardı. Başkasına bir şey demek her zaman daha kolaydır zaten. Sydney'e babası konusunda tek bir yerde kızdım; bazılarına yaşattıklarını yaşatmak en iyisidir. Kitapta olağanüstü bir durum ortaya çıkmıştı ve onun sonuçlarıyla ilgili bir şeyler okumak isterdim ama yazar, daha fazla uzatmak istememiş anlaşılan. Yaşanılan onca olaydan sonra gelinen nokta keyif vericiydi.
