Pırıl pırıl bir yaz günüydü
Aydınlıktı, güzeldi dünya
Ve bir adam düştü o gün Galata Kulesinden
Kendini bir anda bıraktığı boşluğa
Ömrünün baharında
Bütün umutlarıyla birlikte
Paramparça oldu
Bir adam düştü Galata Kulesinden
Bu adam benim oğlumdu…
Gülüşlerini hatırlıyorum
Kimi gün bir ustura gibi acımasız
Kimi gün bir gül gibi dokunaklı
Ve kimi gün gökyüzü kadar
Görkemli, mavi mavi, yalansız
Gülüşlerin inen bir tokattı aslında
İğrenç yüzlerine insanların
Gülüşlerin
İsyandı bilinmeyen bir Tanrıya
Gülüşlerin
Ah senin beşikten mezara değin gülüşlerin…
Gün gelir yaşamaya değecek zaman biter
İnsanda güç tükenir, şeref biter, şan biter
Sesler duyulmaz olur, solar renkler ansızın
Yıllardır yüreğine hayat veren kan biter
….,,,,, İnsanın içinde yalan biter