Çünkü giden insanlar değildi.
Bendim.
Hep ben olmuştum. Hep fark edilmeden kaçmıştım, kimse ondan kadeh kaldırmasını istemeden düğünden ayrılan misafir gibi. Kendime hep böyle daha iyi olduğunu, yalnız olmanın daha kolay olduğunu söylüyordum. Sırf onlar daha başlayamadan arkadaşlıklardan kaçtığım için korkak olmadığımı...