"Ölüm meleği her gün, her evi ziyaret eder, kimi görse ki rızkını bitirmiş, eceli gelmiş onun ruhunu alır. Ruhunu aldığı zaman evdekiler dinlemeye ve ağlamaya başlarlar. Ölüm meleği evin kapısının yanlarını tutup:
"Benim ne günahım var, ben de memurum; vallahi ne onun rızkını yedim ne ömrünü yitirdim. Ne de vadesini eksilttim. Ben, sizden hiç kimseyi bırakmayıncaya kadar sık sık geleceğim" der. Vallahi eğer onlar o meleğin makamını görüp sözünü işitseydiler, ölülerinden vazgeçip kendi hallerine ağlayacaktılar." Sf118
Güzel hadisler ve hisselerle dolu kısacak kitabı okuyalım, ibret alalım inşallah..
