Selamlar, ben Leyla.
Tüm taşlar yerine oturduğuna göre mutlu bir insan olarak ölebilirim. Ölmeyi bayılmak zannettiğim için bol keseden atmamı maruz görün :D Her şey açıklığa kavuştuğu için mutluyum, ama karakterler mutlu olduğu için kitabın ikinci yarısında sıkıldım, çünkü olaylar az çok tahmin ettiğim gibi oldu. Sonunu bildiğim masalları dinlemeyi sevmem. Dark romance türünü kaldırabilecek tüm arkadaşlarıma okumasını önerdiğim bir seri, çünkü Adrian Volkov tek bir kişiden çıkacak küfürlerden daha fazlasını hak ediyor. Hayat ona iyi davranmadığı için davranışlarını kendisine hak görüyorsa, hayat kimseye iyi davranmıyor kardeşim, ne bu havalar?
