buradan tanıdığım bi’ abi beş on dakika muhabbet için yanıma geldi az önce, yanında on on iki yaşlarında bir çocuk var. abinin torunuymuş. çocuğa; ‘’merhaba, adın ne?’’ dedim. ‘’ahmet efe.’’ dedi. ‘’hangi adını kullanıyorsun?’’ diye sordum. ‘’yalnız efe de bana.’’ dedi.
Yalnız Efe kitabını alıp ona göstererek ‘’bak adının kitabı çıkmış.’’ dedim. anlamadı. sanırım yaşından sebep anlayamadı. oysa gayet iyi espriydi bence. beş altı sene sonra bu çocuğu yine bulup bi’ şekilde yine bu muhabbeti yapıp üzerine aynı espriyi yapacağım. umarım o zaman anlar. bu esprim ziyan olmamalı çünkü..