F.M.Arsal'la tanıştığım ilk romanıdır. Romanın ilk satırlarında tabir caizse dumur olduğumu hatırlıyorum. Siyahlar içindeki iki adamın bir binaya gizlice yaklaştığının anlatıldığı satırlardan bahsediyorum. Tasvirler muhteşemdi. İki adamın arasında geçen diyalog da o denli gerçekçiydi ki... O ilk sayfalarda yaşadığım duygu okuma eylemi değil de bir seyir eylemi halinde olduğum şeklindeydi. Baş kahramanları Türk olan, senaryosu Türkçe yazılmış bir Amerikan polisiye filimdeydim adeta... Ardından olayların akışı öylesine ince bir kurgu ile işlenmişti ki Tahir ile Güney'in yollarının imkansız gibi görünen kesişme noktasına geldiğimde nasıl yani diyemedim bile. Güney ile birlikte kardeş acısını yüreğime sarıp büyüyüp okul bitirdim, korundum kollandım ve bunu talihimin en sonunda bana da güldüğü şeklinde yorumladım. Tahir'e koşulsuz bir güvenle sığınırken yüreğinin kapılarını da ardına kadar en ufak bir tereddüt duymadan açışını keyifle takip ettim.... Kısaca F.M.Arsal'ın kalemine bu romanla aşık oldum. Beni romantik romanlarda Ahmet Altan'dan sonra bu denli etkileyen ikinci Türk erkek yazar oldu. Kadın ruhunun beklentilerini, özlemlerini, çalkantılarını bu denli başarılı bir şekilde kaleme alabilen bir erkek yazarımız daha olmasını Türk bayanları adına büyük bir şans olarak nitelendiriyorum. Özellikle bu romanını okuyun diyorum. Bundan sonraki romanlarına yorumlarımı ilgili linklerinde yapacağım için "yalnız gözlerin için"i gözü kapalı tavsiye ediyorum.
