Yalnızlığım;
Bana miras kalan tek şey
Ömrümün bütünü
Dün kadar yakın çekilmezlik
Yarın kadar uzak; gerçek
Paylaşırken yalnız değilim varlığı,
Yaşarken yokluğu, yapayalnızım.
Ben iç çekerken yüreğimde,
Parçalanan hatıralarımın,
Yalnızlığımla paylaştığım güzelliği.
Yalnız doğmak, yalnız yaşamak,
Yalnız ölmek kadar yalın bir gerçeği,
Yudumlamak, kaderimin ta kendisi.
Sırtıma yüklediğim zorlukları,
Yalnızlıkla artırdığım çekilmezlik,
Kimsesiz kalmak kadar zor,
Ölüm kadar acı
Yüzüstü bırakılmış yolculuklarda,
Sana varsam ne gam,
Ne keder vuslata ersem,
Zaferler kazansam,
Zenginliklere ulaşsam.
Ne gam yapayalnızlıkların,
Miras kalmış tüketilmiş zamanı.
Bana yalnızlığıma ağlamak düşmüş,
Bana yol yorgunluğunda boğulmak
Kavganın gürültüsünde elenmek,
Zaferin sarhoşluğunda unutulmak,
Bana yalnızlığıma ağlamak düşmüş.
Bana acılarıma acılarımı merhem sürmek
Bana, küçük sularda boğulmak,
Bana, unufak olup dağılmak,
Yalnızlığıma ağlamak düşmüş,
Yalnızca; yalnızlığıma ağlamak.
20 Ekim 1999/Ankara