Ne fazladan bir sabahtı yaşamak istediğim.
Ne de mavisi eksik bir gökyüzüydü görmek istediğim.
Yemyeşil yağmurların ıslattığı bereketli topraklar üstünde
Özgür inanlar gibi yürümekti dileğim.
Garipsedik bir çocuğun gülüşünü, sevgisini dolaysız söyleyeni.
Yavan bir tat bırakırken hüzün, içimizdeki çocuk sustu, hep sustu.
Şimdi kalabalıkların içinde, anlaşılmayı bekleyen bir yalnızlığız.
Ya toprak, toprak üşümez mi?
Üşür.. O da üşür..
O, koynuna aldığı, gençlerin sıcaklığıyla üşür..
Yalnız çocuklar değildir üşüyen,
Umut da üşür çoğu zaman.
Barış da üşür... Aşk da, ayrılık da...
Döküldüm saçlarının kıvrımına
Koma beni. Koma beni, Koma beni.
Neylersin suskunum bakma.
Dokundum gözlerinin yaşına
Koma beni. Koma beni. Koma beni.
Neylersin tutsağım bakma.