Yalnızlığın Keşfi
Paul Auster
Yorumlar ve İncelemeler
İnceleme
Bu kitabı okuyan genel kesim hep yarım bırakmış. Haklılar. Bana işkence gibi gelse de bir kitabı yarım bırakmak huyum değildir. Kitap bir anı kitabı. İçinde iki bölüm var. İlk bölüm (Görünmeyen Bir Adamın Portresi) duygusaldı. Güzel ve tıkırında ilerledi. Ama ikinci bölüme (Anı Kitabı) gelince yazar nasıl bir halet-i ruhiye ile yazmış bu bölümü diyorsunuz. Çünkü anlatılanlar birbirinden bağımsız şeyler arkadaşlar. Yazar, kendi babalığına kendi gözünden bakarken takma isim kullanarak kopuk ve alakasız anlatım ve paragraflar içinde boğuveriyor okuru. Ne oluyor, bunlar da kim, ne alaka derken buluyorsunuz kendinizi. Anne Frank, Pinokyo, Yunus Peygamber, Van Gogh gibi isimlerin arasında çığlık tablosu gibi oluyor zihniniz. Bence ikinci bölüm kitabı bozmuş. Hiç olmamalı imiş. Ama elden ne gelir. Kitap bittikten sonra derin bir "huhhh!" diyenler arasında yerimi aldım. 
Paul Auster'ı okuyacakların ilk kitabı bu olmasın lütfen. Bu ızdırabı kendinize yaşatmayın. Ben ettim, siz etmeyin.
