Kendimle ilgili olarak düşündüğüm her şey, daha ben onu düşündüğüm anda gerçekliğini yitiriyor, kendimle ilgili gerçeğin ne olduğunu kendim de anlayamıyorum. Sevgililerim, dostlarım, arkadaşlarım var, ama ben kendimi yalnız hissediyorum, sonra bu yalnızlık yetmiyor, daha da yalnız olmak istiyorum ve daha yalnız kaldığım an yalnızlıktan sıkılıyorum. Her şey gibi yalnızlığı da uzaktan seviyorum galiba. İnsanlara hiçbir zaman tam anlamıyla yaklaşamıyorum, en yakınımda oldukları zamanlar bile gene de benden uzaktalar, üstelik bu benim suçum, onları uzak tutan benim, ama bu neyi değiştirir, benden uzaklar ya.
İnsanlar bazen aslında sahip oldukları şeyi ararlar,aramadan önce bir bak çevrene yavrum,belki de aradığın hemen yanındadır......Nereye bakacağını bilmelisin kızım,başka türlü bulamazsın