Bakışımızdaki boş anlamsızlık, söyleyişimizdeki susma, suskunluğumuzdaki kuşkudur hiç kimse. O, adını unuttuğumuz, bize hiç katılmayan kişi, evimize hiç çağırmadığımız konuk, hiçbir türlü dolduramadığımız boşluktur. Unutulmuşluğun kendisidir sanki ama hep bizimledir.