Yalnızlık Ömrümüzde
Derviş BeyhanQuotes
İnsanlar hayattayken bunca hasretlik, bunca özlem niyeydi? Bunlar; hep gururun, kibrin, kıskançlığın sonucu değil miydi? Son pişmanlık fayda verir miydi? Peki, bundan sonraki vicdan azabı ne olacaktı?
Sayfa 127Kitabı okudu
Fakat insanoğluna verilmiş en büyük nimetlerden biri belki de en önemlisi alışmak değil miydi? Düşünsenize ruhunuza çok acı veren bir durumla karşılaşıyorsunuz. Neredeyse bir hafta boyunca ızdırap çekercesine, ateş çemberinin ortasında dururcasına olumsuz bir durumla karşılaşıyorsunuz. Fakat zamanla bu duruma alışmazsanız geriye kalan yaşamınızı nasıl idame ettirebilirsiniz? Ya da bu acıyla yaşayabilir misiniz?
Sayfa 49Kitabı okudu
Hayatın insanlar için her zaman bir planı vardı…
Sayfa 38Kitabı okudu
Bütün yolculuklar az da olsa risklidir ve bazı yolculuklar yorucu olduğu kadar tüketicidir de. İşte, bu ikincisi tehlikelidir.
Yorulursan, dinlenirsin fakat tükenirsen işte buna çare yoktur.
Sayfa 55Kitabı okudu
Nasıl bir hâle geldik ki bize iyilik yapmak isteyen veya iyilik yapan kişilerin hemen niyetlerini sorgular olduk. Hemen: ‘Bunun ardında kesin bir şey vardır.’ der olduk. Yine nasıl bir hâle geldik ki insanoğlunun temel ihtiyaçlarından olan yardımlaşma güdüsünü bu şekilde düşünerek yok ettik, ediyoruz. Bu böyle olmamalı, olmamalıydı.
Sayfa 45Kitabı okudu
Fakat mutluluk denen kavramın bir ömür sürmeyeceği aşikar olduğu gibi hüzün ve umutsuzluğun da bir ömür sürmeyeceği aşikardı. Sonuçta insan dünyaya bir defa geliyordu. Bütün ömrü hüzünlü veya mutlu geçemezdi.
Sayfa 38Kitabı okudu
Sadece karışık duygular içerisindeydi. Belki de ilk defa hayatında meydana gelen değişiklik, hayatının olağan akışının dışında olan bir olay onun böyle farklı bir ruh hâline bürünmesine neden olmuştu.
Sayfa 15Kitabı okudu