"Künc-i mihnetde rakibâ bizi tenhâ sanma
Yâr eğer sende yatursa elemi bizde yatur"
(Ey rakîb vahdet köşesinde bizi yalnız sanmayın
eğer yâr sende yatıyorsa elemi bizde yatıyor)
-Bağdatlı Rûhi-
İnsan toplumsal bir varlık, ancak birey olarak bazen toplumsallıktan uzaklaşıp (veya uzaklaştırılıp) toplumun dışında kalabiliyor, yani bir nevi kendini soyutluyor. Bunu bazen maddî olarak bazen de ruhî olarak yapıyor; yani ya diğer insanlardan tamamen kendisini ayırıyor, münzevî bir hayatı tercih ediyor veya insanların içinde kendisini ruhen ayrı hissediyor. Buna yalnızlık diyoruz. Dilimizdeki "yalın" kelimesinden türeyen "yalnız"; etrafından, insanlardan soyutlanmış kimse demekken "yalnızlık" da insanın "yalın" halini ifade ediyor.
Ve yalnız geldiğimiz dünyada aslında ömür boyu sürüyor yalnızlığımız...
(Tanıtım Bülteninden)
