Yani Rüzgar Her Şeyi Alıp Götürmeyecek

On iki yaşında küçük bir çocuk,
Hamburger yerine tüfeği için bir kutu kurşun alırsa, bu tercih onun tüm yaşamını etkileyebilir mi?

Bir dönemin insanlarından ve Brautigan'dan, intihardan hemen önce yazılmış, bir veda metni...

Boşlukta çiçek yetiştirenler kuşağı'ndan son bir soru:

Yani rüzgar her şeyi alıp götürmeyecek mi?
...

Yazarla tanıştığım ilk kitap. Beni çok iyi tanıyan bir arkadaşım hediye etmişti burada seni anlatıyor diye... Okudum ve evet aslında bizi anlatıyor bu kitap. Yazarın veda cümleleri arasında kaybolmak, ölüm ve ölüm soğukluğunu basit bir dille satırlarına döşemesi ustaca. Kitabın son sözleri ve bir intihar sonrası veda mektubu olunduğunun bilinmesi ile daha da farklı bir kitap oluyor. Eğer buradaki herkesi tanısaydım, hepinize hediye edeceğim ilk kitap bu olurdu. Eğer okursanız, anlayacaksınız. Bu benim bakış açım ama sizinki değil unutmayın.

Bundan daha hüzünlü kaç tane daha kitap ismi vardır ki? Kitap da ismi gibi garip bir hüzün içerisinde ilerliyor. Bir geçmişe bir bugüne savrulurken aslında geçmişten hiç kopmuyor. Göletin karanlığı karakterin iç hesaplaşmasıyla birlikte uyum içerisinde ilerliyor. Bir veda metni gibi.
Kafanız karışıksa veya kendinizi depresyonda hissediyorsanız kesinlikle okumayın. Her cümlesi kalbinizi ayrı bir yerinden incitebilir.

Rüzgar her şeyi alıp götürmüyor ama estiği sürece bir şeyleri sallandırıp duruyor.

ön bahçede hiç oyuncak yoktu.
bu, bütün oyuncakların kaldırılıp, hayatta kalan kız kardeşlerinin şiddetli ısrarları üzerine başkalarına verilmesinden iki gün sonraydı.
onların yokluğuna uzun uzun baktım.
onların sessizliğine uzun uzun baktım:
yani rüzgar her şeyi alıp götürmeyecek

Kendimi mi veremedim yoksa kitap mı bana kendini vermedi bilmiyorum ama hiçbir satırını neredeyse iştahlı okumadım. Bir sonraki kitap için sırasını savmayı bekleyen alelade bir eserdi o kadar.
Yenisine sağlık diyerek okumayı dileyeceklere afiyet olsun diyorum.

Neden bu kitap Richard Brautigan'ın intiharından önce kaleme aldığı son kitap olarak lanse edilmekte bilemiyorum. Çünkü yazar, bu kitaptan sonra 1982 senesinin yazında Talihsiz Kadın romanını yazmıştır. Yani Rüzgar Her Şeyi Alıp Götürmeyecek, yazarın intiharından önce yazdığı değil, yayımladığı son kitap olarak sunulmalı okura. Talihsiz Kadın eseri, her ne kadar yazarın ölümünden çok sonraları basılsa da kaleme aldığı son kitabı olarak nitelendirilmeli. Bu, belki de yazarın intihara doğru yürüdüğü yolu değerlendirmek için önemli.

Bu konudaki küçük sitemimi bir kenara bırakırsak klasik bir Richard Brautigan sayıklaması ile karşı karşıyayız. Benim için bir Kürtaj ya da Talihsiz Kadın hikayesi olamayacak bir eser ama bize hikayesini anlatan bu çocuk karakter Richard’ın naif kalemini biraz daha gerçek kılıyor. Hüzünlü, tuhaf bir yaşanmışlıklar silsilesi ve bu anlatılanların otobiyografik olduğu hissedilebiliyor.

Sel Yayıncılık’ın bu eser için oluşturduğu kapağı çok da beğendiğimi söyleyemem. Özellikle şu kapağı gördükten sonra: https://upload.wikimedia.org/...ontBlowItAllAway.jpg

Geriye sadece Tokyo Montana Ekspress kaldı, bu üzücü. Brautigan serüvenim Talihsiz Kadın ile başladı, sevgim okuduğum her bir kitabı ile arttı. Bu kitabında da II. Dünya Savaşı sonlarında, küçük bir kasabada geçen bir çocukluğu okuyoruz. Brautigan her zamanki gibi kırılgan ve akla hayale gelmez. Sayfalar su gibi akıp gidiyor, bir çocuğun gözlerinden öğlen güneşi ve göl yüzeyi pasparlak, gazoz serinletici ve sinekler baş belası. İmgelemi öyle kuvvetli ki sizi nereye götürmek isterse oraya gidiyorsunuz. Daha çok sevdiğim kitapları oldu ama, Brautigan yine hayal kırıklığına uğratmadı.