Ölsün! Ben kaldım sevgisiz, o da ölsün! Kapansın kapılar üzerime! Baş başa kalayım haklı öfkemle! Af dileyecek değilim ölmeden evvel açıp ellerimi göklere.
Gene geldi saplandı yüreğinle o yılların sıkıntısı, kapanmaz bir yara gibi yakıyor canımı her hareketimde. O yaranın da biliyorum ne olduğunu. Sonsuza kadar yalnız kalmaktan, boş duvarlara konuşmaktan korkmaktır o kanayan yara.