"...
Kayalara sarıldı kaldı kalbimiz,
kayalarda kesildi.
Bir hayata sarılır gibi,
sarılarak kurumuş ağaçlara
yeşertmek için gerekli miktarda kanımız kaldı.
Ana sütü gibi helal, su gibi aziz olsun
şehadetimiz deyip,
söz verdik, yine veririz
geleceğin mavi gözlü çocuklarına armağan diye
bakırdan Mitanni tepsileri içinde kalbimizi.
"Ey sonsuz sevecek olanlar" dedik, ayetimiz
açıktır.
Depremi yurt edinen kavim biziz,
gerilla yürüyüşü dolaşıyoruz bütün
kışlarımızda.
Dağ eteği evlerinde uzak lambalar şimdi
bütün hayallerimizi birleştirdi kendi
doğrultusunda.
Hayat için kalbimiz dört ırmak olduysa da,
hayattan koptu herşey öldürülenler dışında.
Ah sürüklendi ömrümüz yaralı bir kuş gibi,
gidenlerin ardında.
