''İnsan yaşamak istiyorsa, içinde ölümsüzlük arzusu olmadan tam anlamıyla hayatını bile kuramaz. Ölümsüzlük duygusu onun kanına, genlerine işlemiştir. Bu duygu, yaşaya yaşaya onun gönlünü de sarar. Dört beş yaşındaki oğlan çocukları, kendilerinden küçükleri incitmeyi, ezmeyi âdet edinir. Kızların saçını çekerler. Küçüklerin yaptığı kumdan tepeleri yıkarlar. Oyuncaklarını ellerinden alıp kırarlar, bozarlar.''
“Ayaz Ğıylecev diye bir yazar olmasaydı Tatar Milleti’nin edebi mirası ne kadar sığ olurdu. Onun edebiyata adım attığı yıllar çelişkili fikirlerin çok ciddi çarpıştığı yıllardı, diyebilirim. Ğıylecev öylesine fikir çeşitliliğinin çemberi içinde bulunduğu halde kendi fikrini cesur ve korkusuzca açık ve net ifade edebilmiştir.”
Tataristan’ın ilk Cumhurbaşkanı Mintimir Şeymiyev
“Buyur, al halkım! Bu eserlerde benim ıstıraplarım, sevinçlerim, bizim ortak kaderimiz var. Ben bunlarda sizi görüyorum. Peki, ya sizler beni görüyor musunuz?”
-Ayaz Ğıylecev -
