Başarmıştık. Herkese, her şeye ve yaşadığımız onca olumsuzluğa inat biz olmayı başarmıştık. Çoğu zaman bunlar imkânsız gibi görğnmüştü ama biz o, imkânsız kavramını yıkarak başarmıştık.
Kitap çok güzel.Keşke bitmeseydi.Çok güzel bitiyor ama devam etmesini isterdim.Neden bilmiyorum ama kitap çok sardı.Normalde 1 ay da bitirmeye çalıştığım kitaplardan farkı bunu 2 gün içinde bitirmem oldu.
Alaz ve Sedef evleniyor ve çocukları oluyorrrr, çok güzel bir his çünkü Sedef anne olacağına inanmıyor ama Elvan isminde kızları oluyor.Alaz'a gelirsek red flag ama Sedef'e olan aşkından başlayıp evlenmesine kadar cok tatlı oluyor yani pink flag ile red flag karışımı denebilir.
Aklıma gelen komik anılardan biri Yiğit'in Naz ile evlenmesine rağmen Yiğit'in hâlâ ona ismi hariç farklı isimlerle seslenmesi cok komik HSKSGSKZGSKSV. İshak ve Aslı'yı söylemiyorum bile :D . İshak peşinden koştuğu hâlde Aslı'nın inat etmesi ve durmadan kavga etmeleri, Aslı'nın İshak'a olan aşkından dolayı fazla utanması ve şirin olması çok tatlı.
Kuzey ve Ecrin'in çocukları olması ve adının Evren olması (kesinlikle Evren ismini Sedef zorla koydurmadı ve Elvan ismini de Kuzey zorla koydurmadı hzosgzkzbzksb)
ABİ BU KİTAP ÇOK GÜZELLLL
Ben bu gece hayatımda ilk kez hatalarımdan kaçmak yerine kendimle yüzleşiyordum. Hayır, yanılmışım. Ben hep haklı olan taraf değilmişim.
En çok sevdiklerimiz kanatır bizi derler. Ben hep kendi yaralarımı görmüşken kanattıklarıma gözlerimi yummuşum.
"bir yerde okumuştum,ölü numarası yapınca ayılar bize zarar vermeden sessizce çekip gidiyormuş"
"Ayı mı?burada ikimizden başka kimse yok"
"Alaz,lütfen sessizce çekip gider misin?"
"Sedef?" Onun ismi öyle bir dökülmüştü ki dudaklarından... Hemen sonrasında hayat durdu. Zaman durdu, ona dair her şey durdu çünkü Sedef Sarmaşık'ın kalbi durmuştu.
Bu gece her birinin vermesi gereken büyük bir sınav vardı. Bu geceyi atlatmak Sedef için hayati önem taşıyordu. Sedef'in onlara ihtiyacı varken böyle dağılamazlardı. Hep birlikte onun yanında olup yalnız olmadığını hissettirmeilerdi. Çünkü Sedef yalnızlıktan çok korkardı.
"Teşekkür ederim," diye ağlayarak Alkah'a binlerce kez şükrettim. Kendi canıma kıyarak Rabbime gitmeyi hiç istememiştim. Bir kez daha bu olmadığı için gözyaşları içinde ona şükrettim. Benim aklım başımda değildi ki. Çıldırmanın eşiğine gelmişken neyi neden yaptığımı bile bilmiyordum. Bu canı kendime ben vermemiştim. Benim ne haddimeydi Yaradan'a isyan ederek onun verdiği canı almak? Bana göre intihar en büyük zayıflıktı ve Yaşadığımız her şey sınavımızdı. Ve ben, bu gece de bu sınavdan kalmıştım.
Hislere inanır mısınız? Ben hep inandım çünkü bu hayatta beni yarı yolda bırakmayan tek şey, sadece hislerim olmuştur. Hangi konuda ne hissettiysem hep yaşamışımdır. Bu benim için ödül mü yoksa lanet mi, hiç bilemedim.