Haykırışlarını duymayayım diye kulaklarımı tıkadım.
Ama gene duydum. Benim haykırışlarım gibiydi.
Benim haykırışlarıma benzemiyordu. Burda olmak istemezdim. Bunları görmek istemezdim. Ama
gördüm. Dünyanın sonu muydu? Sanırım sonuydu.
Ama yaşamın sonu değildi. Yaşam kıyametten sonra da sürer. Ben biliyorum. Ben bunu yaşadım. Daha önce de, simdi de.
Peki, kime yazdık bu mektubu?
O bilir, diyor.
Kağıdı dörde katlayıp cebine sokuyor.
İyi de, nasıl ulaştırıcaksın mektubunu, diyorum.
Eh, bi giden bulunur herhalde, diyor.
Bir mektup da benim için yazar mısın bey, diyor.
Yazarım, diyorum. De bakalım.
Yaz öyleyse, diyor.
Onu hiç unutamadığımı yaz.
Düşlerimden çıkamadığını, yaz. Yazdın mı?
Yazdım.