Yaralısın
Erdal Öz
Yorumlar ve İncelemeler
Yaralısın
Ne yaptın Erdal Öz, ne yaptın?!
Ben evde kendimce oturuyordum, beni hapishanenin bir koğuşuna bir tecritine öylece sürükledin.
Evet, tam olarak böyle. Yaralısın'ı elinize aldıktan sonra çok üzgünüm ki artık kendiniz değil kitaptaki karaktersiniz, olacaksınız. Bu hissiyatı kuvvetlendirmek için de yazarımız 2. tekil kişili bir anlatım tekniği kullanmış yani sen'li yazmış. "Yaralısın, ağlıyorsun, diyorsun" gibi. Özellikle işkence bölümlerinde bu teknik gerçekten etkisini gösteriyor. Hem de tüm çıplaklığıyla. Kitabın sonu ise i-na-nıl-maz!
..................................................................................
Burada biraz spoiler verebilirim, çünkü bunu söylemek zorunluluğu hissediyorum. Kitabın en sonundaki Nuri'leşme aslında bir kişinin daha kimliksizleştirilmesi olarak nitelendirilebilir. Kitabı okumuş olanlar bilecektir ki Nurilerin fiziksel özellikleri dışında belirgin bir şeyleri yok. Ne yazık ki karakterimiz de Nuriler dünyasına girdi, girmek zorunda bırakıldı.
.................................................................................
Geçmişte ve günümüzde bunları yaşamış ve yaşayan insanların olduğunu bilmek çok acı verici. Bazı kısımları 
Gülünün Solduğu Akşam 'daki İrfan Uçar'a benzettim. Hep aynı olaylar, farklı yerler ve farklı kişiler olmak kaydıyla...
İnsanların düşünceleri nedeniyle yargılanmadığı bir ülke, bir dünya umuduyla. Psikolojisinin sağlam olduğunu düşünenlere önerimdir, hassas insanların kaldıramayacağı kadar çok acı var kitapta. Ama hayatınızın bir bölümünde mutlaka okumalısınız. İyi(?) okumalar dilerim.
......... 
Yaşar Kemal incelemesinin uzerine benim inceleme yapmam dogru cikmaz tabi,ama yinede kitap hakkinda dusuncelerimi yazmak isterim.....Neyi yazayım,nasıl anlatayım seni.?!Okurken o işkencelerin acısını yüreğimde hissettim . Etrafınızdaki Nuri'lerin ne kadar farkındasınız ?!
Yaralısın'' okurken seni yaralayan bir roman! ''Bir gün bütün bunların hesabı sorulmaz mı? (s.234)
romanı roman yapan içindeki gerçekçiliğidir bence o hisleri yaşatmak o sahnenin tam ortasından bakabilmek, Erdal Oz bunu çok iyi başarmış.....
romanın ilk cümlesi "nurilerle doluydu koğuş"..
cezaevleri...birilerinin merak ettiği hayatı yaşayanların yaşadığı yer...ve burda yaşayan Nurilerin romanı...işkencelerin insan bedeninde bıraktığı derin yaraların,avludaki voltanın romanı.okadar derinden yazılmışki bütün işkenceleri hissedebiliyorsun,hissederken utanıyorsun.İnsanlık onurunu işkence kadar yerle bir eden başka bir şey var mıdır ki? Yaşar Kemal'in dediği gibi "savaşsa savaş eyvallah, ölümse ölüme eyvallah ama işkence!" Okurken boğazımı bir el sıkıyordu sanki, üzüntü, utanç, nefret geçti içimden. Ben okurken dayanamadım oysa bunları insan insana yaptı........İnsan olduğum için bir kere daha utanabilirim bu hissiyata da şahit olduğuma göre.
Gerçekten daha gerçek" Yaşar Kemal'in dediği gibi. . 'Ne yaptılar sana?' 'Her şey.' 'Ne istediler senden peki?' 'Her şey, her şey. ' 'Sen ne dedin? ' 'Hiçbir şey...' İnsanlığımızdan ancak bu kadar utanabiliriz. Yaralıyız...
Bu roman bir direncin, bir kahramanlığın, aşa-
ğılanmaya karşı koymuş bir insanın romanı, dedim. Bu roman bir de insanlık adına bir utancın romanı....Yasar Kemal....
