İlk olarak şunu söyleyeyim okuduğum en sakin selvi atıcı kitabıydı. Daha önce yazarın kayıp şehir serisinin ilk üç kitabını okumuştum ve kesinlikle hiç bu kadar sakin değildi.
Aslında çoğu kişi beğenmiş bu kitabı ama benim için biraz vasat kaldı maalesef :( Yarasa’da ki o yetenekle çok daha aksiyonlu, maceralı bir kitap çıkabilirmiş ama aşk üzerine çok yoğunlaşılmış bir kitap. O yüzden bana biraz sıkıcı geldi. Anlattığı konunun, aşkın üzerine biraz da hareket olsaydı o zaman yazarın en sevdiğim kitabı kesinlikle bu kitap olurdu.
Karakterler ise sanırım en sevdiklerim arasına girdiler. Yarasa zekasıyla, sevmesiyle en sevdiğim karekterlerden biri oldu.
Mavi ise, o öğrendiklerinden sonra Yarasa’yı kabul etti ya benim için en güçlü karakterlerden biri oldu. Öyle her babayiğidin kabullenebileceği bir şey değildi çünkü öğrendiği şey...
O yüzden karakterlerini çok sevdiğim ama az biraz sıkılarak (özellikle yayla kısımları çok uzatılmış, tamam çok güzel bir yerdi ama okurken hadi artık biraz hareket olsun şu kitapta diyerek) okuduğum bir kitaptı.
Bir de o sonda neden üç yıl gibi bir zaman atlaması oldu acaba , bence çok gereksiz bir detaydı...
