İnsanlığın tarihi bölünmelerin tarihi. Özellikle 20. yy.'da bilimler, dinler, dünya görüşleri, kişioğlunun birolum çabasını silip süpürüyor. Huxley ne dinlerin ne de felsefenin alanına sığan, onların bir parçasıymış izlenimini verse de ikisinden de taşan gizemciliğin diliyle yazıyor. Onun denemeleri doğa ile insan, tanrı ile insan, insanla insan arasındaki bölünmenin sonsuz uçurumlarında köprüler kurmayı deniyor. Budizm'den Mantıksal olguculuğa, Mevlana'dan, Mallerme'ye, Tantrikler'den Jung'a, Russel'e varasıya insanlık tarihinin aydınlıklarından topladığı ışığı, karartılmış çağımıza yansıtıyor. Yine de görülecek olanı görmek okuyucuya kalıyor. "Dışımızdaki bütünün apaçık bilgisini içimizdeki bütünün bulanık bilgisine eklemeli. Bununla kalmamalı özümleme gücümüzün, kendimizi anlama sığamızın elverdiği ölçüde, dış dünyanın açık seçik bilgisini içeri aktarırken, içerideki bulanık bilgiyi dışarı yansıtmalı. Ta ki dünyanın birliğine ilişkin kavramsal inancımız bir bilgiye dönüşünceye, değişmez bir kavrama varıncaya dek. Yapılacağı söylemek kolay, yapmak güç. Bu güçlüğün gelecekte aşılması olasılığı da çok az.
