içimdeki bu fazla yaldızı döker
makas değiştiren trenlerin permilerine sığınarak
uzak çocuklarıyla konuşurken
hep sesi titreyen babamın
ilmini anlardım o zaman:
ey bulanık geçmiş, onun gam oğulları
neden babalarla bu kadar sus çocuklar.
Kemal Varol'un okuduğum ikinci kitabı.. İlkini aratmadı.. Hatta 3.kitabını okumama vesile oldu diyebilirim.. Dilini çok beğendim.. Vurgulamaları çok iyi ve yerinde..!
kimin adını sakladıysam ona
kimin canına nasipsem ona varayım
nerde bir aşk
gurbet olayım..
buhur ve buhran şiirinden
Kitaptan 12 Alıntı
''...Benzemem, diye düşünürken
müsvedde oldum ona...''Yas Yüzükleri, Kemal Varol
küfran
herkesin yalnız klarnet çalarken duyduğu
kendinin öksüzü ıslak bir adam
benzemem diye düşünürken
müsvedde oldum ona
bütün bozgunlara malik bir adamdı babam
mahzenlerde sakladığım kitaplar kadar müphem
her akşam kurulan bir saatti babam
öldürdüklerinin de namazını kılan
acıya vâkıf bir adam
tanrım öldür
I
gözyaşlarımı akıttığım sayfalar tac olsun başıma
çünkü acısına seyirci ister hayat
II
yıkık köprülerde kalan sesim
şimdi serin rüzgârlarda bir parça bezdir
III
aldığım lanetin uğruna yanan güneş söndü
özür borçluyum sırattan geçerken incittiklerime
borçluyum, bize sırasını bozan her ölüme
vâveylâm
mecbur kaldım öldürdüğümü sevmeye
küfran
sabaha karşı, mağlup trenlerin
sararmış istasyonlara yanaşması gibiydi babam
herkesin kulak kesildiği bir salâ oldu sonunda
unuturum diye düşünürken
mürekkep oldum ona
küfran
o zaman şakaklarımdaki parmaklar sadık değildi
kursağımda daralan bu sözün anlamına
vâveylâm
çarpık çentikler attım
sağ kalan yanlarıma
biley taşı
gelirdin: dudaklarının arasında yağmurun sesi
küfran
her baba aslında bir imâdır oğluna
zehir
hepimizde başkasının hayatı asılı
