Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
Yaşam Suyu
Clarice LispectorYaşam Suyu Yorumları ve İncelemeleri
Yaşam Suyu yorumları ve incelemelerini, Yaşam Suyu kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Yaşam Suyu puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
104 syf.
9/10 puan verdi
Lispector, kitapta da belirttiği gibi düşle gerçek arasında yazıyor. Uykuyla uyanıklık hali arasında gibi. Okurken de aynı hazzı veriyor, bir karmaşa yaratıyor ama zaten hayat da böyle değil mi? Lispector'ın gizemi de yazdıklarıyla bu arafta olma şekli.
Kendine özgü üslubu, noktalama ve yazım kuralları var Clarice Lispector'ın. Dağınık bir anlatım var Yaşam Suyu'nda. Dağınık fakat her cümlede aynı yere de bağlanan bir anlatım. Yaşam ve ölüm etrafında dönüyor cümleler. Bir anda aklına gelmiş yazmış gibi ama her birini birbirinden bağlamak için oturup saatlerce düşünmüş gibi de.
Yıldızın Saati (daha çok sevdim) ile tanıştım Lispector ile. Kendini anlatabilmeyi seçme yolu olarak kaygısızca yazması hayata karşı meydan okuma gibi. Cümlelerin her biri hissettiriyor bunu.
İyi ki yıllar öncesinden bize seslenişini, bugün duyabiliyoruz kelimelerinde. Varoluşu anlatabilme çabası içindeyken bıraktığın kitaplarla, edebiyatta kendine açtığın yerle daha fazla var olamazdın Lispector.
104 syf.
7/10 puan verdi
Farklı bir anlatım denemiş yazar. Özellikle bunu da belirtiyor kitabın başında. Hatta editörden de değişiklik yapmamasını, bunun özel bir tarz olduğunu söylüyor. Okur açısından çok ta güzel gelebilecek bir anlatım değil bence. Özellikle yüzeysel okumaya alışık seven kişiler için. Kitap bir yönüyle ilginç. Ne anlatıyor diye diye akıp gidiyor. Okunması zor değil ama anlaşılması zor bir kitap. Tam diyorsun tamam herhalde anlamaya başladım, pat diye başka bir şeye atlıyor. Yazarın kendi de en sonunda kendini anlamadığına benzer bir ifade kullanıyor. Ama gerçekten felsefi çok güzel cümleler ile süslenmiş bir anlatım. Özetle yazara şans verilmeli ben diğer kitaplarını da okuyacağım. İkinci kitabında bu yorumumla da karşılaştıracağım.
Dilin İmkansızlığı
Brezilya edebiyatının en büyük yazarlarından kabul edilen Clarice Lispector’ı birlikte tanıyalım mı ?
Ukrayna’da Yahudi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen Lispector Birinci Dünya Savaşı sırasında Brezilya’ya götürülür. Hukuk eğitimi aldığı sırada, ilk öykülerini yazmaya başlar. Yazarın başyapıt olarak nitelenen yaşam suyu adlı kitabı içsel bir monolog olarak karşımıza çıkar. Dilin tüm olanaklarını zorlayan sözcükler kullanır. Bu sözcükler bir insandan diğerine aynı anlamda geçmez bu yüzdendir ki Lispector’ın yazılarında dilin gücü ve imkansızlığı esastır. İnsanlar arasında anlaşmayı sağlayan doğal bir vasıta olan dil Lispector’ın eserlerinde kararsız ve tutarsız bir yapıdadır.
“Dengesiz kelimelerim sessizliğimin hazinesi havada cambazlıklar ve piruetler yaparak yazıyorum yazıyorum çünkü o kadar konuşmak istiyorum ki ama sadece yazmak bana sessizliğin tam karşılığını veriyor.”
Lispector yazılarında her ne kadar soyut kavramlar üzerinde yoğunlaşsa da onları somutlaştıran cümleler seçiyor.
“ Şeyin olmaklığını elimde tutup kavramak istiyorum.”
En iyisi hâlâ yazılmadı... En iyisi satırlar arasında...
Tekrar merhaba arkadaşlar...
Yaklaşık 4 saat önce, yani bu yaşam su'yunu içmeden önce uykusuzlukla bir "uyanış" yaşamıştım... Sizinle de paylaşmıştım... o yüzden şuan aranızda, "yine mi sen" diyenler vardır belki... Hoş diğer incelemem kısacıktı ki, bu da kısa olacak, o ayrı:)... Neyseemmm... Evet yaşam suyu'nun tadına diğer kitabların tadına baktığım gibi yine 1k sayesinde baktım... Yazarın; hayatı ve kendini, yaşamı ve ölümü, mutluluğu ve hüznü, sevgiyi ve aşkı, birlikteliği ve yalnızlığı öyle bir anlatışı var ki; alkışlarla önünde eğilerek saygı duymak istiyorum... Belki kendimle yüzleştiğim içindir bu etkilenme duygusu, bilmem ama bundan eminim duygularımın sessiz çığlığının haykırışını kulaklarımla derinlemesine duydum: Hadi "bana bak ve sev beni... Hayır: kendine bak ve sev kendini... Doğru olan bu...(syf:102)"
Kendini ve yaşamı-hayatı keşfetmek isteyen varsa, mutlaka okusun derim...
Sevgilerimle, iyi geceler...
Okuduklarımdan hiçbir şey anlamadım!!!!<br>
Sonra sakince bir daha bıraktım kendimi kitaba, o zaman duymaya başladım yazarın monolog halindeki çığlıgını.....<br>
Kuralsızca ilerleyen, alışkın olmadıgım, kalıplarının kullanması aşınca "yaşam suyu" nedir anlatmaya başlıyor kitap.<br>
“Söylediklerimi sadece yüzeysel olarak dinle, anlamsızlığın içinden bir anlam doğacak, benden açıklanamaz şekilde yüksek ve hafif bir hayat doğduğu gibi.”
İnsanı aramaya bulmaya çözmeye yönlendirerken,<br>
Depresif,huysuz , acımasız taraflarıylada kim oldugumuzu irdeletiyor.
Fikir uçuşmalarıyla dolu bir kitap. Yazarın başyapıtı olarak değerlendiriliyormuş bu kitap. Göremediğim ne oldu onu bile anlayamadım. Tam, bir fikrin ucundan tuttum diyorum sabun gibi kaçiyor cümleler.
Bu zorlama üslubu, ben, sanatin hiçbir dalında sevemiyorum.