Baharın başlangıcında başlayıp, kış ayının en sert olduğu zamanlarda biten bir kitap yaşama kavgası. Buradan yola çıkarak; güzel bir başlangıçla yola çıkıp, hazin bir sonla noktalanan bir roman bekleyebilirdik belki ama bu kitabın içerisinde baştan ayağa kadar ırkçılık var. Beyazlar ve renkliler diye ayrılan bir dünyada; her koşulda suçlu bulunan, hakaretlere uğrayan, işkenceler gören ve vahşice ve keyfi öldürülen siyahilerin yaşamı anlatılıyor. Onların bu dünyadaki yaşama kavgası söz konusu. Tabii burada pek kavga edebilecek, direnebilecek güçleri yok. Elleri kolları bağlanmış bir dünyada başlarına gelebilecek en kötü şeylerin, hiç gelmemesi için dua etmekten başka çareleri yok. Yine de bundan kaçamıyorlar bu insanlar. Onları birer defo, hastalık, alt tür olarak gören beyaz tenlilerin kendilerinde gördüğü üst insan kimlikleri, siyahiler karşısında kendilerini Tanrı gibi hissetmelerini sağlıyor.
Dünya bu insanların uygar topluma geçtiği andan itibaren ırkçılığı her dönemde yeni kılıflarla sunuyor olmasından yana. Asıl budur bir hastalık olan. Budur insandaki defo.
IRKÇILIK, BİR TÜR RUH HASTALIĞIDIR.
