Bir insanın kendini aradığı ve bir türlü bulamadığı bir roman. Kitapda aşka yer verilse de ikinci perde olarak kalıyor. Ancak Van gogun başına ne geldiyse aşk üzünden gelmedimi? Zengin Van Goglar varisi olan Vinsent Van Gog sırf aşık olduğu kız için vaiz olmaya karar verir. Ve bu karardan sonra yaşadığı acıları her satırda bize yaşatır. Vaiz olarak Borinaja gönderilir. Madencilerle yaşadığı, ki buna yaşamak denirse acı, açlık, sefalet dolu hayatı beni daha çok etkiledi. Ona ayrılan parayı, yatağını hatta son giysilerini bile güne 2 frank alan madencilere verir. Günlerce aç yatar. Yazar Vinsentin yaşadığı acını, onun açlığını öyle ustalıkla kaleme alır ki ne yalan söyleyeyim ben bile o açlığı, soğuğu duyar oldum. Ne kadar iyilik yapsa da Allah yolunda doğru bir yolda olamadığını düşünür. Ve o dalgınlık, o düşüncelerle madencileri seyrederken kağıt kalemde bir şeyler karalamaya başlar. Ve artık kim olacağına karar vermiştir. Peki bu kadar koray mı? Açlık, hastalık, insanların ona nefreti, bir fahişeyle evliliği, delirmesi ve bunca acılara rağmen 9 yıl geçse bile bir türlü bir tablosunu bile satamayan bir Vinsent Van Gog bekliyor sizi. Sonunu yazmam doğru olmaz diye düşündüğüm için henüz bitirmeden yorum yapmak istedim.
Okumanızı tavsiye ediyorum.
Xoş mütaliələr :)
