Yaşamak Zamanı Ölmek Zamanı
Erich Maria RemarqueEn Yeni Yaşamak Zamanı Ölmek Zamanı Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Yaşamak Zamanı Ölmek Zamanı sözleri ve alıntılarını, en yeni Yaşamak Zamanı Ölmek Zamanı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Düşleri kurtarmak için çaba harcamaya değmez. İnancını kurtarmak için çaba harca. Düşler nasıl olsa kendini yeniler..
"Dış görünüşü ölçü alırsan, dünyada cani kalmaz."
"İnsan istemeyi bir yana bıraktı mı, her şeyi bir armağan olarak görmeye başlar."
" Nefret, insanı dikkatsiz yapar. "
Elisabeth, "Ne tuhaf! " dedi. "İnsan daha düne değin onsuz edemeyeceğini sandığı bir şeyden kolayca ayrılabiliyor. "
Yaşamımda bir dayanağım olsun istemiştim, diye düşündü. Oysa insan, bu dayanağa kavuşunca, daha kolay yaralanabiliyormuş.
Oysa ne zaman onunla konuşsam kendimi yaşama daha yakın hissediyorum.
" İnsan birini sevince, önceden aklına bile getirmediği yeni yeni korkulara kapılıyor. "
"En çok istediğim nedir, biliyor musun? Hayatımda bir kez olsun istediğimi düşünebilmek, istediğimi söyleyebilmek ve yapabilmek. Ama sağcı ve solcu peygamberler başımıza türediğinden bu yana böyle davranmak, her türlü cinayetten daha büyük bir suç sayılıyor. "
Sayfa 499Kitabı okudu
Birden her şey yabancılaşmış, sanki tüm bağlar ve ilişkiler çözülüvermişti. Graeber, bu duyguyu bilirdi: Nice geceler uyanıp da bir an nerede olduğunu anımsayamadığında, bunu ta içinde duymuştu. İnsan sanki dünyanın dışına düşmüş de karanlık bir boşlukta uçuyormuş gibi olurdu. Ama bu, hiçbir zaman uzun sürmezdi. İnsan her seferinde geri döner, nerede olduğunu anımsardı, ama içinin ta derinliklerinde, gün gelip de dönüş yolunu bulamayacağı korkusu kalırdı.
"Benden yana merakın olmasın. Artık akıntının yönünde yüzüyorum. İlkel yaşama içgüdüsüne boyun eğiyorum. Daha önce durum farklıydı. Farklıydı, ama belki o da bir aldatmacadan başka bir şey değildi. Yalnız gizli de olsa, içinde bir parça ümit vardı. İnsan nedense gerektiğinde her şeye kendi eliyle son verebileceğini hep unutuyor. Bu da, o pek beğendiğimiz aklımızla birlikte Tanrı’nın bir armağanı. Neyse, zararı yok."
Acı, çabuk, şaşırtıcı bir biçimde ve önceden kendini hiç belli etmeksizin geliverdi. Graeber yolculuk boyunca ne bir şey düşünmüş, ne de bir şey duymuştu. Şimdi ise acı, birdenbire, bir geçiş dönemine bile zaman bırakmadan saldırıyor sanki onu paramparça ediyordu.
Durdu ve bekledi. Kımıldanmıyordu. Bıçakların dönmeye başlamasını, acı vermesini, birtakım adlar haline dönüşmesini ve böylece mantığa ve avuntuya açılmasını, hiç olmazsa yazgısına boyun eğmesine fırsat vermesini bekliyordu.
Ama beklediği gelmedi. İçinde, yitirmenin acısından başka hiçbir şey yoktu. Bu yitiriş, sürekliydi. Hiçbir yerde bir köprü yoktu. Bir zamanlar bu köprüyü ele geçirmiş, ama şimdi yine yitirmişti. Kendini dinledi. Bir yerlerde bir ses olmalı, bir umut yankısı dolaşmalıydı. Boşluktan ve adsız bir acıdan başka bir şey bulamadı.
Sayfa 476Kitabı okudu
"Bir sırtlan, hep sırtlan kalır. Oysa insan, çok yönlü bir varlıktır."
Sayfa 409Kitabı okudu