Gelecek güllerle bezenmiş değil, tüm çıplaklığıyla görünüyor bana. Acılar beni şaşırtmayacak, onları hesaba katmıştım. Tüm sevinçler benim için sürpriz olacaktır.
1825 yılının sonbaharında Puşkin, “Boris”i bitirdi. Baştan sona kendi kendine okuyup sevinçten ellerini çırparak:
“Ah, sen yok musun Puşkin! Hay köpoğlu köpek seni!” diye bağırıyordu.