Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
1
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Sözler ve Alıntılar
Evrim
Üçüncü devrim, sakin bir bekleyiş döneminin ardından geldi, fa kat 1859 yılında Darwin Türlerin Kökeni'ni yazdığı zaman ortalık tam anlamıyla kaynamaya başladı. Kitap daha sekizinci baskısını yaparken Galileo, Copernicus, Newton ve Einstein' ın çalışmalarıyla karşılaştırılarak tüm zamanların en büyük bilimsel çalışmaları arasında sayılmaya başlandı. Türlerin Kökeni' nde Darwin yaşamın çeşitliliğinin kaynağı olacak yeni bir görüşü ileri sürüyordu. Onun zamanında, sıradan insanlar kadar bilim insanları arasında da yaygın olan inanç, türlerin Tanrı tarafından bireyler olarak tüm kainatın yaratma işinin bir parçası olarak yaratıldığı yolundaydı. Herkes oldukları gibi yaratılmıştı. Bu görüşte, türlerin zaman içinde değişmeleri gibi bir olgu yoktu: bir koyun eskiden neyse şimdi de oydu ve hep öyle kalacaktı; bir köpek hep köpekti ve hep köpek olacaktı. Hayvanlar daha uyumlu olabilmek için değişemezlerdi: onlar, bir plana göre hareket eden biri tarafından büyük bir özenle öyle seçilmiş olmalılardı. Fakat Darwin, kaynaklara yönelik rekabet üzerinden doğanın tek başına değişiklikler yapabileceğini fark etmişti. Zor zamanlarda, hayvanlar içinde en uzun süre yaşayanlar en iyi olanlar oluyordu ve onların gelecek kuşakları da bu en iyiler üzerinden çoğalıyorlardı; böylece yeni kuşaklar çevrelerine hafıf bir şekilde daha iyi uyum sağlayanlardan oluşuyordu.
Matematikte kuram ve uygulama, Ay'ın evreleri için kemiklerin üzerine çentik atan ilkel insanlardan, Büyük Hadron Çarpıştırıcısı kullanarak Higgs bozonunu araştıran bilim insanlarına kadar daima el ele gitmiştir.
mikroskop sayesinde her şey karmaşıklaştı
Ama bir mikroskop yardımıyla bakılınca her şey karmaşıklaşıyordu. Ve daha yakından baktıkça da her şey daha da karmaşıklaşıyordu. Süt saf bir madde değildi, fakat birçok şeyin bir karışımıydı. Ot öyle karmaşık bir şeydi ki onu hala bile tam olarak anlayabilmiş değiliz. Bir ineğin karmaşıklığı ise çok daha büyüktü. O insani seviyeden bakınca basit bir şeydi, fakat mikroskobik seviyede ifade edilemez biçimde karmaşıktı.
sınıflanfdırma
İkinci devrim İsveçli bir botanikçi, doktor ve zoolog Cari Linnaeus tarafından başlatıldı. Linnaeus doğal dünyaya o kadar büyük bir ilgi besliyordu ki , onu kataloglaması gerektiğine karar vermişti
Dna nın yapısı
1950'li yıllarda Francis Crick ve James Watson, nerdeyse evrensel olarak tüm canlı varlıklarda karmaşık moleküler yapıların olduğunu düşünmeye başlamışlardı. Bunlar evrensel olarak baş harfleriyle DNA olarak bilinen dezoksiribonükleik asitlerdi. Britanya vatandaşı olan Crick, fizik eğitimi almıştı, fakat sonradan yüksek ısılarda suyun akışkanlığı üzerine bir doktora tezi yazarken bu alandan sıkılmış ve 1947'de biyokimyaya geçmişti. Amerikalı olan Watson'un ilk diploması zooloji üzerineydi ve bakterileri etkileyen bakteriyofanj (bakteri yiyen) denilen bir tür virüsle ilgile meye başlamıştı. Ama onun büyük projesi genin fiziksel doğasnı, yani moleküler yapısını anlamaktı. O zaman, genlerin hücrelerin kromozomlar diye anılan bölgesinde olduğu ve proteinler ile DNA 'dan oluştuğu düşünülüyordu. Biyologlar arasındaki geleneksel anlayışa göre organizmalar protinden oluştuğundan bu sayede yeniden üreyebiliyor ve kendilerini kopyalayabiliyorlardı.
*****
Aniden, biyolojinin dikkati temel maddelerin moleküler yapılarına yönelmişti: dNA, proteinler ve ilişkili moleküller. Üniversitelerin biyoloji departmanları ellerinin altındaki biyologları, zoologları ve taksonomistleri ya kovdular ya da emekli ettiler; o za mana kadar hayvanlar dünyasıyla çalışan bütün herkes tamamen kullanım dışı kalmıştı. Gelecek moleküllerdeydi. Ve onlar gerçekten de öyleydi ve öyle de oldu. Ve biyoloji bir daha asla eskisi gibi olmadı. Crick ve Watson, doğru yapıyı bulmadan birkaç gün önce gittiği Eagle'da (Cambridge Senet Caddesi'ndeki bir pub) gururla ifade ettiği gibi 'yaşamın gizemini' çözmüşlerdi.
Başlangıçta, biyoloji sadece bitkiler ve hayvanlarla ilgiliydi. Sonra hücrelere yöneldi. Şimdi ise, büyük genelde karmaşık moleküllerle ilgileniyor. Bilimsel düşüncedeki yaşamın gizemi üzerine bu değişimi yansıtmak için güncel insani seviyeden bir başlangıç yapan elinizdeki bu kitap, sonra biyologların canlıların mikroskobik yapılarına hiç olmadığı kadar odaklandıkları tarihi bir güzergaha geçiyor ve nihayet 'yaşamın molekülü' dNA ile son buluyor.
Genetik
Dördüncü devrim Gregor Mendel'in genleri keşfetmesiyle gerçekleşti. Onun çalışması 1865'de yayımlanmıştı, ama değerinin anlaşılması için 50 yıl daha geçmesi gerekecekti. Organizmaların renk, boyut, doku ve şekli gibi gözlenebilir unsurları özellik olarak bilinirler (karakteristik veya haslet diye de anılır). Darwin, birkaç belirgin mantık yürütmeden sonra, bunun bir şekilde olması gerektiği çıkarsamasını yapmıştı, ama niteliklerin ebeveynlerden çocuklara nasıl geçtiği konusunda bir fikri yoktu. Aslında, aktarım mekanizması konusunda Köken'i yazarken sürdürülen bazı araştırmalar vardı, ama o bunların farkında değildi. Bilseydi, onların Darwin'in düşünceleri üzerinde temel bir etkisi olabilirdi. 1860'lara doğru Avusturyalı rahip Gregor Mendel yetmiş yıl boyunca bezelye yetiştirdi -70.000 adet- ve her kuşakta belli bir özelliğin kaç defa oluştuğunu saydı. Bezelyeler pürüzsüz müydü ya da buruşuk muydu? Mendel'in gözlemleri bazı merak uyandıran matematiksel desenler oluşturmaya başlamıştı ve sonunda her yaşayan organizmanın içinde, organizmanın kendisinin birçok özelliğini bir şekilde belirleyen şimdi gen diye andığımız 'faktörler'in olduğuna ikna olmaya başlamıştı. Bu faktörler önceki kuşaklar dan kalıtımsal olarak geçiyor ve eşeysel türler içinde çiftler halin de oluşuyordu: biri 'baba ' (bitkinin erkek organı) ve biri de 'anne' (dişi organ) idi. Her faktör birkaç belirgin biçime yol açıyordu. Bu 'aletlerin' -genetik alternatifler- rastlantısal karışımı sayısal desenler oluşturuyordu.