İnanılmaz iyi bir bürokrasi eleştirisi kaleme almış Aziz Nesin. Yaşar Yaşamaz’ın başına gelenler pişmiş tavuğun başına gelmemiştir diye düşünerek, daha fazla ne olabilir ki, diyerek sayfaları çeviriyorsunuz. Daha fazlası bir şekilde oluyor ama ilginçtir ki. Konu bir miktar uzatılmış mı, 300 küsür bürokrasi eleştirisi mi olur diye soracak olursanız, evet, konun bir miktar uzatılmış olduğunu söylerim. Beni çok rahatsız etmemesinin sebebi, bölümlerin başında ve sonunda Yaşar’ın mahpus arkadaşlarının araya girmesi ve birlikte türkü söylemeleri.
Kesinlikle eğlenceli bir kitap olduğunu düşünüyorum, hem de sizin yerinize Aziz Nesin bu kadar sert bir eleştiri yaptığı için içinize bir miktar da olsa su serpileceğini umuyorum, şahsen benim içimin yağları eridi çünkü.
Kitapla kalın…
