Yaşlanıyorum ama Yaşamıyorum
Hatice İpekliSözler ve Alıntılar
İyi yetişmiş, eğitimli, meslek sahibi, ayakları yere basan bir kızın; kiminle mutlu olacağını bilemeyeceğini mi düşündünüz?
Demir, işaret parmağı ile bir yer gösterdi:
“Şurayı, yani bayrağın dalgalandığı dağı görüyor musun?”
“Evet, görüyorum. Orası kale.”
Aslı, bir şey anlamamıştı, ama anlatılmaya çalışılan şey ile ilgilendiği de anlaşılıyordu.
Demir de kaleye bakıyordu, ama onun gözlerinde; yeni bir şey keşfetmiş, hiç kimsenin fark edemediği bir şeyi biliyormuş ya
Belki de güçsüzlüğünü, içinde esen fırtınaları, bu fırtınada alabora olan gemileri göstermemek için siyahın arkasına gizlenmişti.
..... belki de artık insanlar, başlarına gelen kötü şeylerin, kaderleri olmadığını öğrenmişlerdir.
“İşte hayatımın bütün özeti bu, ötesi yok. Hayatı renklendiren o küçük ayrıntılar bende hiç olmadı ve olmayacak. Kısacası yaşlanıyorum, ama yaşamıyorum.”
Demir’in içi burkulmuştu. Düşünceli bir şekilde Aslı’ya bakarak içinden onun son sözlerini tekrarladı:
‘Yaşlanıyorum, ama yaşamıyorum.’