Evlenenler ayrılsın, mal mülk alanlar geri versin, işe giren atılsın, yüzü gülen ağlasın isterler içten içe. Ama bunu istediklerini kendileri de bilmezler. Bilmezlerdi yani. Kendilerince hepsi iyi insanlardı. Kimsenin tavuğuna kışt demeyen, temiz,
orta hâlli, gariban, komşuculuk oynayarak yaşayıp giden masum kişilerdi. Aslında...
O kadar az mutluluk görmüşlerdi ki.
Mutluluk karşısında ne yapacaklarını bilemiyorlardı.