Yazı ve Ölüm Gönderileri
Yazı ve Ölüm kitaplarını, Yazı ve Ölüm sözleri ve alıntılarını, Yazı ve Ölüm yazarlarını, Yazı ve Ölüm yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
George D. Painter, Proust'un hayvanlara yönelik sadizminden söz ediyor (sıçanların gözlerini oyuyor) ve annesinin fotoğraflarını fahişelerin arasına karıştırıp, bu karışımdan haberi olmayan halktan insanlara göstererek kahkahalara boğulmaktan aldığı zevkten söz ediyor, onları açık saçık yorumlar yapmaya teşvik ettiğini, fantezilerini yüksek sesle ifade etmeye yönlendirdiğini, pis kahkahalar atmaya ve müstehcen sözler söylemeye kışkırttığını anlatıyor. Bu yazıya geçmiyor. Sapkınlık yüceltiliyor: Gizleniyor, yer değiştiriyor ama- bilme imkânına sahipseniz- bu sır bilmezden gelinemiyor. Proust'u bilmek, yazısıyla sınırlandırılamaz, yazısını besleyen şeyi de dikkate almak zorundadır: Proust'u, içindeki şeyi silmeden ama bizi etkileyecek, kendisinde kendimizi tanımaya zorlayacak, insan hakkında başka türlü düşünmeye itecek bir biçimde dönüştürerek sunmaya zorlayan şeyi.
Sayfa 86 - İlk basım, 2018
20. yüzyılın ürettiği en korkunç şey olan Nazizmden söz ederken, her şeyden önce seksen milyon Almanın bu işte var olduğunu göz önüne almalıyız. Hepsi deli değildi, hepsi suçlu da değildi. Mesele, dünyanın en uygar halklarından, uygarlığın da bunca şey borçlu olduğu halklarından birinin, nasıl olup da böyle bir psikotik delilik sarhoşluğuna kapılabildiğini kavramak.
Sayfa 87 - İlk basım, 2018
Gerçek anlamda yazmak söz konusu olduğu zaman, yazmak bir anlamda eyleme geçişe karşı bir korunmadır. Yazmak, yazan özne ile yazının konusu arasında bir ayrışma gerektirir. Aynı anda bir zincir oluşturma, dikişle birleştirme, zamansal yapı olanağı olarak mevcuttur - ne yazıldığını, neden yazıldığını sonradan anlamayı ya da anladığına inanmayı sağlayan gerçek bir ayrışma içeren bir olanak olarak. Sözün söyleyene geri dönmesi gibi, yazı da yazarına geri döner.
Sayfa 84 - İlk basım, 2018
Proust sonuna dek çalışarak ölüyor. James 1910'daki ağır bir krizden sonra önemli hiçbir şey yazmıyor; Conrad bir depresyondan sonra yapıtının gerilemesine tanık oluyor. Bazıları iyileşiyor, bazıları iyileşmiyor. İntiharlar da var. Bu neden kaynaklanıyor? Herkesin çatışmalar yaşama ve hasta olma hakkı var. Bunun için yazar olmaya gerek yok. Benim varsayımım bu yazarların yazılarından hastalandıkları. Açıklayayım. Artık yazamadıkları için hastalanıyor değiller. Bu sadece sonuç. Yazma arzusunun içlerinde kımıldattığı, yüzeye çıkardığı şey yüzünden, gömülmüş bastırılmış olanı dirilten ve kışkırtıldıktan sonra, yazı malzemesi haline gelmedikçe onlarda huzur bırakmayan şey yüzünden hasta oluyorlar.
Sayfa 53 - İlk basım, 2018
Herkeste geçici gerilemeler olur, hiç kimse geçmişin, bilinçdışının ve çatışmaların nihai bir biçimde birer aksesuar olarak bir kenara bırakıldığı bir ilerleme çizgisi izlemez. Hayır, böyle bir şey yoktur, onlarla birlikte yaşarız ama başka türlü yaşarız. Bir şey, artık tamamen onların egemenliğinde olmamayı umut etmemize izin verir. Bir sıyrılma gerçekleşir.
Sayfa 83 - İlk basım, 2018
Nicolas de Stael, " 'Bitmemişlik' korkusu ile aşırı 'tamamlanmışlık' korkusu arasında parçalanma duygusu"dan söz ediyordu. Aslında tüm sanatlar için söz konusu olan, sonuçta heyecanın varlığı ya da yokluğu değil mi?
Sayfa 75 - İlk basım, 2018