İçinde yaşam öyküsü, önceden yayınlanmamış metinlerini ve söyleyişilerini, sayfalara serpiştirilen çizimleriyle bulabilirsiniz. Kendi yazdıklarından edebi bir zevk almadım ancak kitap bir başka açıdan beni etkiledi. Sanatçının bakış açışını daha yakından tanımak zevk verdi. Umutsuzluğa düştüğü bir yontu çalışması esnasında yeniden başlamaya karar verdiğini açıklarken şöyle der:"Şeyleri gördüğüm biçimiyle gerçekleştirmek için değil, neden başaramadığımı anlamak için (...) istediğim şey neden başaramıyorum, bunu anlamak" der. İşte bu bakış açışı bana bir ışık yaktı. Şunu farketmiştim: Sanatçı başarısızlığının üzerine gidendir, yılmadan ama bir türlü anlayamadan. Her bitmiş eseri, başarısızlığını kuvvetlendirir. "Başarı" açısından bakıldığında, hiçbir eser tamamlanmış sayılamaz. Bu his de sanatçıyı yenilmeye doymayan bir güreşçi yapacak ve daha çok çabalayacaktır, kaybettikleri kazancı olacaktır: yeniden ve hep yeniden deneyecektir, her denemesinin başarısız olacağını bile bile. Giacometti dışında hiç kimsenin bu başarısızlık duygusunu neden
yaşamadığını sorulur röportajda. Ya sanatta gerçeklik?
Şöyle der Giacometti: "bugün gerçeklik bahane olarak ileri sürülüyor"
Giacometti'nin kendi yazdıkları kendisi ile ilgili ve çok şahsi ama hayatı,eserleri ve röportajdaki demeçleri bir ders niteliğine sahip.
