Süreğen kötü sağlık da cesaretimi kırıyor. İnsanların ağırlığı da caba. Bu mektup, sevgili René, arkadaşlık capcanlı olmasa çok olumsuz bir mektup olurdu.
Albert Camus, 5 Kasım 1955
Bizi bekleyen canım bir yöreyle alışkanlıklarımızın yavan ve bakılmayan caddesi arasında yarı yolda kalıyoruz hemen hemen her zaman!
Kendime de şu soruyu birçok kez sormuşumdur, bize erinç veren, gönendiren, ruhumuzu dinlendirip zihnimize zevk veren kişilerle neden o kadar az, o kadar kısa birlikte oluyoruz? İnce ve zararlı bir çelişki, belki de daha ağır bir uğursuzluğun tortusu. Tatil dönüşü daha uzun süre görüşmeliyiz. Sevgili Albert. İstemediğimiz bu yazgıyı alt etmek için savaşalım.