Yazışmalar 1946 - 1959
Albert CamusYazışmalar 1946 - 1959 Gönderileri
Yazışmalar 1946 - 1959 kitaplarını, Yazışmalar 1946 - 1959 sözleri ve alıntılarını, Yazışmalar 1946 - 1959 yazarlarını, Yazışmalar 1946 - 1959 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dilekler vardır. Ben gerçekleri yeğlerim.
Kötü yaşıyor, iyi düşünüyor, daha iyi seviyoruz. Ama birbirimizi tanıyoruz, hiçbir şey ayıramaz bizi.
Ama hemen şunu da ekleyeyim ki bana sunulan Tanrı eli beni kaldırmayı başaramıyor. Kısa süreli yatışmalar dışında sıkıntın duracak olduğu gibi. Yürek darlığını mutlu bir yazgı beklemiyor. Yaşamının sınırlarında kal. Yine de um inandığından daha fazla. Yalnız gücünü toplayıp dayanıklılığını tazelemek için uyu. Kim bilir?
Her şeyi bıraksam, yıllardır beni herhangi bir yerde tam anlamıyla mutlu olmaktan ve kendimi koyvermekten alıkoyan, beni epey suçluluk hissettirerek başkalarından ve benliğimin büyük bölümünden koparan bu kısır çabaya sırt çevirsem daha iyi olmaz mı?
Zaman ayırmaz, yalnızca birbirinden kopmuşlara alçaklık eder — Yoksa aynı devinimle taşıyan ırmaktır o. Biz birbirimize benziyoruz ve kişinin “yok olma”yı, sonuçta bir hiç olmayı istediği olur bilirim ben.
Mutlu yorgunluk; yaşam, güzelim yaşam, adaletsizliği, görkemi, tutkusu, savaşımlarıyla yaşam başlıyor yeniden. Yine her şeyi sevmek, her şeyi yaratmak gerek.
Yüksek mevkilerdeki insanlardan ürkerim, biliyorsunuz.
Bir yanda Suç işlenirken, bir grup yaygaracı mankenin defile yapması çekilecek şey değil! Hiçbir tehlikeyi göze almayan aydınlarımızda da utanma yok.
Kimi zaman gerçek, umuda verir istediğini. Bu nedenle, tam tersi beklenecek olsa da, umut ayakta kalır.
Ne kadar çok üretirsem, o kadar az emin oluyorum. Bir sanatçının yürüdüğü yolda, gece gittikçe daha karanlık oluyor. En sonunda da, sanatçı kör olarak ölüyor. Benim tek inancım, içeride ışığın da olduğu, o onu görmese de ışıldıyor bir biçimde. Ama nasıl emin olabiliriz ki? İşte bu yüzden insan bilen ve anlayan, kendisi de aynı yolun yolcusu olan bi dostuna güvenmeli.