“Gemiler gibi insanlar da zaman zaman batarlar. Onları, bütünüyle dağılmaktan sadece bellek kurtarır. Şairler dokuma tezgâhlarında ilmik atarlar; boğulan insanlar batıp yok olurken tutunsunlar diye atılmış saman çöpleridir bunlar… Beyinde hiçbir şey gerçekleşmez, hücrelerin zamanla paslanıp aşınmaları dışında. Fakat zihinlerde, sınıf m andırılmamış, adı konmamış, benzeşmeyen dünyalar oluşur; kırılır, birleşir, erir ve süreğen bir ahenk oluştururlar.”