Yedi Asılmışların Hikayesi
Leonid AndreyevQuotes
Ahh o duygu..
Ve hayatta iken çok sevilen bir kimsenin mezarında durup ölü arkadaşlarına seslenen bir insanın şefkati ve kederiyle:
-Vasya? diye sordu yavaşça. Vasya? Duyuyor musun beni? Seni ne kadar çok sevdiğimi bilemezsin Vasya!
Sayfa 109 - Yar Yayınları
Fazla düşünmeye de değimiyordu..
Sayfa 71 - Yar YayınlarıKitabı okudu
Bay Şahsım kişisi
Baksanıza... Buyurun, bok herifin yağlı suratına bir bakın. İndirmiş, vallahi indirmiş gövdesine devletin malını.
Sayfa 54 - Yar Yayınları
Her şey zaten anlamını yitirmişti ve her şey bir tek anlama geliyordu: Ölüm!
Sayfa 58 - Yar YayınlarıKitabı okudu
- Olsun, beni idam edecekler ama ben ölmeyeceğim. Ben şimdi, bu anda bile ölümsüzken daha nasıl öleyim?
Ve bilginler ve filozoflar ve cellatlar adım adım gerileyerek ve ürkerek diyeceklerdi o zaman:
- Dokunmayın bu hücreye. Burası, kutsal bir yerdir.
Sayfa 76 - Yar Yayınları
Ölüm daha yok ama hayat da yok, sadece yepyeni, şaşılası bir şey var...
Sayfa 87 - Yar Yayınları
- Şu ömrümüz... Hayat mı bu yani? Ah canımın içi, hayat mı bu?
Sayfa 97 - Yar YayınlarıKitabı okudu