"Din adamları, hakimler, devlet adamları darağaçlarını kuşatanların en ön safında idiler; bu kanlı işleri en çok onlar alkışlıyor, ne feci şekilde yanıldıklarını da en son kabul eden onlar oluyordu." (S.13)
Uzun zamandır beni okurken bu kadar kendinden iten başka bir kitap olduğunu hatırlamakta zorlanıyorum. Okuması zor muydu? Hayır. Çevirisi kötü müydü? Hayır. (Bazı eski kelimeler kullanılmış ama sayfa altlarinda manası verilmiş) Redaksiyon mu kötüydü? Hayır. Yazarin üslubu mu sıkıntılıydı? Galiba bu soruya da cevabim hayır olacak. Adını koyamadığım bir şey vardı. Yazarin seçtiği konu olabilir veya yazarın konuya girmekte zorlanması da olabilir.
Kitabın konusuna gelecek olursak; Kendi halinde yaşayan adamcağız Matthew Maule'nin oturdugu araziye göz diken Colonel Pyncheon, zavallı adamın "cadılık" suçlamasıyla öldürülmesine neden olur. İdam edilirken bir lanette bulunan Maule, Pyncheon sülalesinin asırlar boyu o arazinin uzerine yaptırdıkları 7 çatılı evde mutlu, huzurlu yaşamasına mani olur. Aslında yer yer yazarin hicivleri, tavuklar üzerinde sembolizm unsurları kullanması vs yerlerini çok beğendim. Fakat tarifi zor bir his yaşattı bu kitap bana! Yani "sevdim bu kitabi" dememe engel olan bir durum:) Lutfen okuyun ve düşüncelerinizi benimle de paylaşın. Bu tarifi zor durumu keşfetmeme yardımcı olun. Keyifli okumalar dilerim.
