~~~...insanoğlunun kahramanlıklarını gözden geçirirsek, bize en büyük sevinci veya en büyük acıyı tattıran en âsil şeylerin hep böyle bayağı, ehemmiyetsiz 1tarafları olduğunu da görürüz~~~
Kalıcı suç ve intikam romanı olan Yedi çatılı ev 1840'ların New England'ın sosyal ve ahlaki değerlerini canlı 1şekilde yansıtıyor. Nathaniel
Nihayet bitirdim ama ramazan dolayısıyla heralde gerçekten yorumlayamayacagim bir kitap. Aklımda kalan teksey eklediğim alıntı desem yeridir. Ramazandan diye düşünüyorum. Kusuruma bakmayın 1000 kitapta tek benim okuduğum bir kitabı böyle yorumsuz bırakmak olmuyor ama mazur görün beni
Hayatımda okuduğum en en en iğrenç kitaptı diyebilirim. Yani o çevirmene editöre sövmemek için kendimi zor tutuyorum. Bu nasıl çevirmenlik. Bu nasıl editörlük. Yemin ederim kitabın yarısına kadar konusunu bile anlayamadım. Tavsiye etmiyorum. Kitabı rezil etmişsiniz yayınevi olarak.
Yazar seninle konuşuyormus gibi karakterleri tanıtarak olayları ilerletiyor ama bi türkü konuyu gidişatı anlayamadımve beklediğim gerilim hissine kavuşamadım.Yazarın eline emeğine sağlık diyebilirim sadece.
• Çitlembik(teaw) tadında kitap okumak
• İnsan ırkının tüm kahramanlık hikayelerine bakarsak, neşe veya kederin içinde en asil ne varsa orada kötü ve saçma şeyler de görürüz.
• Yaşam içinde bir çok şey barındırır. Ve üzerimizde genel bir sempatiye duyulan daha derin bir inanç olmazsa, alayla karışık bir hakaretten şüphelenebileceğimiz gibi kaderin Demir gibi soğuk ve sert yüzündeki bastırılması imkansız asık suratlılıktan da şüpheleniriz.
