Az da olsa Kuzey Kore'nin yönetim biçimini biliyorsanız özgürlüğün oradakiler için hiçbir anlam ifade etmeyen, içi boşaltılmış bir kelime olduğunu bilirsiniz. Kuzey Kore'de Kim ailesi ve Songbun adını verdikleri bir kast sistemi var. Bu kast sistemine göre bir aile, aile reisinin Kore Savaşı'ndaki durumdan önce, bu durum sırasında ve sonrasında ne yaptığına bağlı olarak Sadık, Tereddütlü veya Düşman olarak sınıflandırılıyor. İronik olan şu, yeni komünist rejim daha önceki feodal imparatorların döneminde görülenlerden daha katı ve daha katmanlı bir sosyal hiyerarşiye sahip. Bu sistemde dibe batmak çok kolayken yükselmek imkansız. Her evde Büyük Liderlerinin büstü var ve onu özel bir bezle temizlemek her gün önünde eğilmek zorundalar. Gereken özeni göstermezler veya en küçük bir saygısızlık da bulunurlarsa herhangi biri tarafından ihbar edilebilirler. Komşularına, arkadaşlarına güvenemezler. İhbar sonucunda statülerine bağlı olarak, hapis veya çalışma kamplarına gönderilebilir daha da kötüsü idam edilebilirler. Küçük yaşlarda eğitim sistemiyle bu durum halkın genetiğine işleniyor. Birbirlerini suçlamaları okullarda teşvik ediliyor. Ülke sınırları içinde bile bir şehirden bir şehire gitmek için seyahat izni gerekiyor o da sadece statüsü iyi olanlara. Bütün bunları büyük bir şaşkınlıkla okudum. Kuzey Kore - Çin sınırında yaşayan karakterin 12 yıl süren kaçma, saklanma, kimlik değiştirmeyle geçen bu otobiyografisini herkese tavsiye ederim. Farklı bir deneyim oldu.
